Jean Aerts (Laken, 8 september 1907 – Brugge, 15 juni 1992) was een Brussels wielrenner. Aerts was een erkend sprinter. Hij was de eerste wielrenner die zowel de wereldtitel op de weg won bij de amateurs in 1927 als ook bij de professionals in 1935. Hij had in de wielerwereld de bijnaam “Hoge Piet” vanwege zijn elegante stijl op de fiets.

In 1928 stapt Aerts over naar de profs, een jaar later rijdt hij zijn eerste Tour de France. Aerts blijkt meer dan een knecht of volger, hij rijdt een indrukwekkend palmares bijeen. In 1931 wordt hij de  enige echte Brusselaar (Eddy Merckx groeide weliswaar op in Sint-Pieters-Woluwe, maar werd geboren in Meensel-Kiezegem) op de erelijst van Parijs-Brussel, de wedstrijd die we nu kennen als de Brussels Cycling Classic. In 1933 wint hij maar liefst 6 Tourritten, in 1935, een maand voor zijn wereldtitel, wint hij er 4. (Wikipedia)

De list

Het maakt hem nog geen kopman van de Belgische ploeg, maar Aerts geeft zichzelf een goede kans op de wereldtitel bij de profs, die 18de augustus 1935. Hij springt al vroeg in de wedstrijd naar een kopgroep van 4 toe met ook landgenoot Danneels erbij. Halverwege de wedstrijd sluiten nog 7 renners aan en op dat moment besluit de Spanjaard Montero aan te vallen. Aerts herkent het gevaar en sluipt mee. Het duo bouwt een mooie voorsprong uit, maar Aerts wil van de Spanjaard af. De lepe Brusselaar bedenkt een list.

In die periode moeten de renners bij de bevoorrading nog voet aan de grond zetten en mogen ze geen drinkbussen al rijdend aannemen. 2 rondes voor het einde maakt Aerts aanstalten om te stoppen bij de bevoorrading. Montero ziet dat en zet voet aan de grond, terwijl Aerts op het laatste moment toch besluit door te rijden. De Spanjaard is gezien en Aerts bouwt in het resterende deel van de koers een zeer ruime voorsprong uit. Het is de belangrijkste zege in de loopbaan van Aerts.

Doping

Nadien richt de Brusselaar zich meer op de piste en wint hij de zesdaagsen van Brussel, Londen en New York. Het zesdaagse circuit komt dan al flink in opspraak rond het gebruik van stimulerende middelen. In een openhartig interview rond dat thema zegt Aerts: “Ik heb ooit een keer een zesdaagse helemaal zuiver gereden, dat nooit meer.”

Dat laatste is alvast een antwoord dat we van Wout van Aert of Remco Evenepoel niet hoeven te verwachten na een eventuele wereldtitel deze zondag. De tijden zijn veranderd. Maar Jean Aerts zal voor eeuwig de eerste Belgische wereldkampioen op Belgisch grondgebied blijven.

Bron: Bruzz