Commissie Vervolgingen ‘beslist’ over busje pepperspray van Dries Van Langenhove
Volgende leden zullen daarover beslissen:
Voorzitter(s):
PS: Eliane Tillieux
Ondervoorzitters:
PS: André Flahaut
VB: Barbara Pas
Vaste Leden:
N-VA: Sophie De Wit , Sander Loones
Ecolo-Groen: Stefaan Van Hecke
PS: André Flahaut
VB: Barbara Pas
MR: Benoît Piedboeuf
CD&V: Servais Verherstraeten
De precieze beschuldigingen jegens Dries Van Langenhove zijn aanzetten tot ‘haat’ en de verkoop van een busje pepperspray. Voor dat laatste krijgt hij een klacht wegens verboden wapenbezit. Voor zo’n prullen vraagt men in dit land de opheffing van iemand zijn parlementaire onschendbaarheid.
Commissie Vervolgingen? Een grotere klucht bestaat volgens mij niet. In een vorig leven maakte ik deel uit van de Commissie Vervolgingen van het Brussels Parlement. Daar had ik snel door dat het niet over de inhoud van de dossiers ging, maar wel over de politieke kleur van de persoon die zich moest verantwoorden.
Zo heb ik over een 6-tal dossiers mee kunnen beslissen, waaronder dit van wijlen Jean-Louis Thys (PSC), alias ‘Jef-le-Tram’, oud minister, parlementslid en burgemeester van Jette. Neem van me aan dat die dossiers, waarvan ik inzage had, andere koek waren, dan die waarvoor Dries zich moet verantwoorden.
Het gerechtelijk onderzoek naar Thys en co begon in 1994 in Brussel toen de toenmalige onderzoeksrechter Bruno Bulthé huiszoekingen uitvoerde op het kabinet van Jean-Louis Thys en bij verschillende bedrijven in een onderzoek naar corruptie en schriftvervalsing. ‘Jef-le-Tram, was in die periode de Brussels minister van Openbaar Vervoer en Openbare Werken
Na weken palaveren, kwam dan de dag dat we ons moesten uitspreken over zijn eventuele doorverwijzing. Vlak voor de eindstemming kwam een Franstalige liberaal, met de rode Michelingids in zijn hand – het weekend stond immers voor de deur – naar mij toe met volgende vraag : “je gaat toch ook voor de doorverwijzing van die ‘kaloot’ stemmen?”.
Het was van in het begin duidelijk dat het een politieke afrekening was tussen Franstalige, Brusselse, politieke partijen. Jean-Louis Thys, destijds een stemmenkanon, moest kaltgestellt worden.
Later, voor de rechtbank, bleek de zaak JLT verjaard te zijn, waardoor hij en de andere beklaagden vrijuit gingen. JLT, zoals hij zich graag liet noemen, stierf iets later, hij was amper 60 jaar.
Nu was de politieke visie van Jean-Louis Thys, een aanhanger van de multicultuur, zeker niet de mijne. Maar dat mocht volgens mij niet meespelen in mijn stemgedrag over die zaak.
RVW