De Verenigde Naties is een huis met vele kamers. Een kamer, de UNESCO, houdt zich bijvoorbeeld bezig met het carnaval van Aalst van de lijst van het immaterieel cultureel erfgoed te verwijderen.

Een andere is de World Health Organization (WHO),  die naar eigen zeggen leiderschap biedt tijdens gezondheidscrisissen.

Op 11 en 12 februari hielden de slimme madammen en mijnheren van de WHO in Genève een wereldforum over onderzoek en innovatie met betrekking tot de nakende corona-pandemie. Tijdens dat forum riep de directeur-generaal van de WHO, de Ethiopiër Dr. Tedros Adhanom Ghebreyesus, in zeer duidelijke termen op tot wereldwijde samenwerking.  In al haar berichten benadrukte de WHO volgende richtlijnen:

1. de lage demografische impact van de epidemie
2. de zinloosheid van grenssluitingen
3. de ineffectiviteit van het dragen van handschoenen, maskers (behalve voor gezondheidswerkers).
4. de afstand van een meter is alleen zinvol bij geïnfecteerde mensen, maar niet bij gezonde mensen

Veelvuldig handen wassen was wel een richtlijn, alsook het gebruik van wegwerpzakdoekjes.

De WHO is echter geen medische organisatie – laat dat duidelijk zijn – maar een agentschap van de Verenigde Naties dat zich bezighoudt met gezondheidskwesties. De kaderleden en ambtenaren, ook al zijn het vaak artsen, zijn ook en vooral politici. Daarom kan zij de misstanden van bepaalde staten niet aan de kaak stellen.

In 2009 werd de WHO ervan beschuldigd zich te hebben laten leiden door de belangen van de grote farmaceutische bedrijven en op onevenredige wijze aan de bel te hebben getrokken.

Hoeveel doden zouden we tellen, als we de richtlijnen van de WHO zouden volgen?

We hebben nooit hoog opgelopen met standpunten van de VN. Dat zal niet snel veranderen, denken we.

RVW