De meer dan succesvolle manifestatie van het Vlaams Belang op Parking C van de Heyzel zindert nog na.  Het mobiliseringsvermogen van onze partij, om van het enthousiasme van de deelnemers nog te zwijgen, was natuurlijk een doorn in het oog van het journaille.  Wat hadden ze vurig gehoopt op een afgang! Maar een massamanifestatie met meer dan 15.000 personen onbelicht laten, zou maar al te gortig zijn geweest.

Dat ze het moeilijk kunnen verteren, en er nog klamme handjes van krijgen, is natuurlijk een andere zaak.

Tandje bij steken

Valt het u ook niet op dat de leugenmedia sindsdien een tandje hebben bijgestoken in ‘de strijd’ tegen het Vlaams Belang. Geen dag gaat voorbij of zaken worden uitvergroot, uit de context gerukt of verdraaid. Duistere silhouetten van 75-jaar geleden worden er weer bijgesleurd. Mocht de nicht van de tante van de poetsvrouw van een VB-volksvertegenwoordiger iets mispeuterd hebben in haar kinderjaren, ze zouden erover berichten.  Zelfs editorialen zijn van een niveau om van te huilen. Op dat vlak kan men zelfs geen onderscheid meer maken tussen bv. HLN of De Morgen.

Sinds de Allegaartjes-coalitie – de losersliga – gestalte kreeg, voelt de (gesubsidieerde) gezamenlijke pers zich gesterkt. Hun uitverkoren partijtjes, de SP.A en Groen, zijn er immers bij. 

De pastoor van de SP.A

Geen dag gaat voorbij of de pastoor van de SP.A, Frank de Geldverbrander – niet eens verkozen – vergast ons via de staats- of commerciële zender op een of ander sermoen.  Naar het parlement komen om zijn beleidsverklaring en begroting te verdedigen, wil (durft) hij niet. Hij blijft er weg omdat hij, naar eigen zeggen, tot de Covid-risicogroep behoort.  Dat weerhoudt hem echter niet om van s’ morgens tot s’ avonds te Tv-studio’s af te dweilen.

Intussen moeten we tolereren dat ook allerlei andere, niet-verkozen excellenties, ons komen vertellen wat we mogen, en vooral niet mogen.

We zijn fatsoenlijke mensen en we verdragen veel, maar te veel is trop.

RVW