Didier Reynders, de onverbeterlijke machtswellusteling
Reynders
heeft dus de bekroning op zijn loopbaan als “politicard” beet. Zonder
enige vorm van democratische verkiezing maar als lucratief gevolg van ronduit
weerzinwekkende vriendjespolitiek en
gekonkel in duistere achterkamers. Zijn vriendjes in het EU-parlement zullen er
wel voor zorgen dat hij na wat ze op de VRT “een mondeling examen”
durven te noemen, de komende jaren aan de vetpotten mag blijven likken. Daar
zou een mens nog mee kunnen leven, er is immers niets nieuws onder
de zon in de Europese instellingen.
Maar
dan krijgt die Luikse beroepspoliticus, de onverbeterlijke machtswellusteling
die ooit naar Brussel verhuisde met het oog op de burgemeestersjerp aldaar – wat
hem in dat rode bastion niet gelukt is – net die bevoegdheid waar belze
toppolitici beter voor de eigen deur zouden vegen.
Is bij ons
het gerecht dan zo onafhankelijk, met al die politiek benoemde rechters? Zijn
onze openbare media echt zo onafhankelijk? En worden de grondbeginselen van de
rechtstaat hier niet dagelijks met de voeten getreden door de instellingen als
UNIA?
Past het uitsluiten van de overwinnaar van de laatste verkiezingen van elke
deelname aan de macht en de regelrechte verkrachting van de D’Hondt-regel dan
in een rechtsstaat die naam waardig? En dan zwijg ik nog over speciale
volmachten, programmawetten en dergelijke die het parlement buitenspel zetten
wanneer het zogenaamd democratische potentaten goed uitkomt. De gijzeling van
een Vlaamse meerderheid door een Franstalige minderheid op alle niveaus, de
permanente overtreding van de taalwetgeving en Brussel, de voorrechten die
fransdolle imperialisten in de faciliteitengemeenten genieten, horen ook niet
thuis in een rechtstaat. Net zomin als de falende justitie, het massaal
binnenlaten van niet-integreerbare vreemdelingen en de straffeloosheid die
criminelen van alle slag genieten.
Dat Didier Reynders als beloning voor het gefaalde beleid van de regeringen waarin hij al 20 jaar mee de dienst uitmaakte nu een riante vergoeding en daarna een even riant pensioen mag binnenrijven is een zaak. Dat hij daarbij andere landen zoals Polen, Tsjechië en Hongarije de les zou gaan spellen en naar verwachting ook nog de moraalridder zal gaan spelen die van zichzelf ongetwijfeld zal vinden dat hij aan de beste kant van de geschiedenis staat, is erover. Ik zou dus zeggen, Didier, neem de bezem en veeg voor eigen deur voor je straks, na je mondeling examen, andere lidstaten gaat aanpakken. Ik vind dat je deze ondemocratische job niet verdiend hebt en dat een hoge dosis bescheidenheid in de uitoefening van dat ambt aangewezen is. Of, wacht, kan er iemand toch een lastige vraag verzinnen, voor bij dat mondelinge examen?
Ralf