Het moderne profvoetbal, met zijn huurlingen, waanzinnige salarissen, financiële schandalen en capriolen, biedt niet meer veel om enthousiast over te zijn,  laat staan zich te verheugen.

Daarom is het in dit troosteloze landschap waar handel en reclame-demagogie met elkaar verstrengeld zijn, gepast te wijzen op de waardigheid van het gedrag van de Kroatische en Hongaarse nationale elftallen, die weigerden zich te onderwerpen aan de masochistische bevelen van de politieke correctheid.

De woordvoerder van de Kroatische nationale ploeg, Tomislav Pacak, bevestigde aan opgeroepen pers dat de nationale ploeg niet van plan is om voor de Euro-wedstrijden ook maar één knie te plaatsen, zoals de groteske gewoonte is geworden in stadions sinds de dood van de Afro-Amerikaanse crimineel George Floyd en de explosie van de Black Lives Matter-beweging.

Op een persconferentie legde Pacak uit dat dit zogenaamd antiracistische ‘ritueel’ geen deel uitmaakte van de protocollen van de UEFA en dat zowel het bestuursorgaan van het Europese voetbal als de spelers en het management van het Kroatische team gekant waren tegen het introduceren van politiek en ideologie in de sport.

Het Hongaarse team stond ook in de vriendschappelijke interland tegen Ierland niet op één knie op het veld in het Ferenc-Szusza Stadion van Boedapest.  De Ieren die dat wel deden – ze hadden zich in het verleden trotser en moediger opgesteld – werden door het Magyaarse publiek van het veld gejouwd. Terecht, volgens ons.

Enkele dagen eerder, tijdens de wedstrijden van Engeland tegen Oostenrijk en Roemenië, had een deel van het Britse publiek ook al gejoeld toen The Three Lions, de Engelse nationale ploeg,  op één knie gingen zitten. Geconfronteerd met deze verontwaardiging, een teken dat een deel van de Engelse bevolking ernstig genoeg begint te krijgen van berouw en etno-masochisme en vermeend racisme vertelde Engeland-coach Gareth Southgate aan de krant The Guardian: “Ik denk dat we ons in een situatie bevinden waarin sommige mensen denken dat het een politiek standpunt is, waar ze het niet mee eens zijn. Maar de spelers doen het niet om die reden. “Maar de spelers doen het niet om die reden”. Waarom dan wel, mijnheer Southgate?

Hoewel de reactie van het Engelse publiek de hoop op een opstand tegen het dictaat van een dwingend antiracisme suggereert, kan men toch opnieuw een diepe kloof constateren tussen West-Europa, dat verzand is in zelfingenomen conformisme en zich terugtrekt, en de Oost-Europese landen, waar waardigheid, volksverbondenheid en nationale trots nog de boventoon voeren.

Voor hoelang? Men kan zich deze vraag inderdaad met recht stellen, gezien de vastberadenheid van de Europese Unie en de globalistische lobby’s, zoals de Open Society van George Soros, de Bilderberggroep, enz, om het morele en identiteitsgebonden verzet te breken, met name door chantage-subsidies en andere volksvernietigende manipulaties.

Knielen voor een Afro-Amerikaanse crimineel, een drugsdealer die, tot vijf jaar werd veroordeeld voor een revolver te plaatsen op de buik van een zwangere vrouw ? Geen sprake van !

Volgens de katholieke kerk verwijzen knielingen naar drie traditionele betekenissen: boete, aanbidding en dienstbaarheid. Hoe we dat in verband kunnen brengen met Floyd, hebben we het raden na.

Kniel thuis zoveel als jullie wensen, heren Lukaku en C°, maar betrek er geen natie of volk bij.  Een volk dat u alle kansen heeft geboden.

RVW