Geen ‘onnodige’ medische behandelingen voor onze 85-plussers?
Uit verschillende studies, uitgevoerd door het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE), de Koning Boudewijnstichting en het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering, blijkt dat 40% van de Belgen het evenwicht in de sociale zekerheid wenst te bewaren ‘door geen dure behandelingen meer toe te passen die het leven van mensen boven de 85 jaar kunnen verlengen. Volgens Le Soir, die deze ‘studie’ uitbrengt, zouden meer Vlamingen dan Walen die stelling genegen zijn.
We kunnen al raden wat de volgende stap zal zijn: klasse geneeskunde! Evolueren we naar patiënten die het moeten doen met de sociale zekerheid en degenen die het zich kunnen veroorloven om te betalen voor niet-vergoede medicatie of operaties waartoe ze geen toegang meer zouden hebben? Let op, dat bestaat al in sommige zorginstellingen. Uit goede bron (de inmiddels genezen patiënt zelf) weten we dat de chemotherapie die zij onderging voor een leverkanker ongeveer 40.000 euro (niet terug betaalbaar) bedroeg. De professor van een (Franstalig) Brussels universitair ziekenhuis die dame verzorgde: “u hebt geluk dat u dat kunt betalen, mevrouw”.
In Nederland worden pacemakers niet meer geplaatst bij mensen boven de 75 jaar omdat het apparaat de functionele vermogens van de patiënt overtreft!
Eerder, in 2013, schrok VUB-professor Elchardus bij het zien van de resultaten van zijn eigen onderzoek. Voor vier op de tien Vlamingen was een 85-plusser geen ingreep van 50.000 euro waard. Als er bespaard moest worden in de gezondheidszorg, dan was het op ouderen, terminaal zieken én mensen met een ongezonde levensstijl, meende de doorsnee-Vlaming toen.
In 2017 berekende de Commissie voor de Vergrijzing dat het aantal senioren de komende jaren enorm zou toenemen: tegen 2022 zullen er 181.000 67-79-jarigen bijkomen, en 22.000 80-plussers. Tegen 2040 lopen deze cijfers op tot 484.000 bijkomende 67-79-jarigen, en zien we een explosie van het aantal 80-plussers: een stijging van 434.000, tot dik 1 miljoen.
Volgens de discriminatiewetten – er zijn er wel wat in dit land – hebben jongere en oudere personen dezelfde rechten. Maar in de realiteit worden mensen vaak anders behandeld omwille van hun leeftijd: op de werkvloer, bij de verzekeringen, bij de bank, op de woonmarkt en bij het uitoefenen van sociale, culturele, economische en politieke activiteiten. Moeten we daar de gezondheid aan toevoegen?
Er worden fortuinen gespendeerd aan de opvang van gelukzoekers uit de hele wereld, maar voor de verzorging van onze ouderen zou de kraan dichtgedraaid moeten worden. Is het de bedoeling dat een ‘jonge’ vluchteling uit bijvoorbeeld Eritrea, voorrang zal krijgen op bomma of bompa die hun leven lang hebben gewerkt? Daartegen zullen we ons met alle middelen verzetten. Onze ouderen verdienen alle respect.
Roeland Van Walleghem