Roeland Raes heeft ons op 28 november verlaten. De man, die ontelbare bijdragen publiceerde over nationalisme, over volks-nationalistische groepen in gans Europa (en erbuiten), werd in Gent geboren, liep school in het Sint-Barbaracollege en sloot er aan bij de KSA. Aan de universiteit was hij bestuurslid van het KVHV (hij zou er voor de eerste keer Karel Dillen horen spreken) en later van VNSU.

Als doctor in de Rechten werd hij volmachthouder in een Vlaamse verzekeringsmaatschappij. Omwille van zijn radicale overtuiging, die hij niet onder stoelen of banken stak, werd hij enkele keren professioneel gedegradeerd. Maar Roeland Raes was een grote mijnheer, hij rechtte de ruggengraat en ging verder.

Roeland was oud-provincieraadslid voor de Volksunie en zette na het Egmontpact de stap naar de Vlaamse Volkspartij. Hij zou mee de basis leggen voor de samensmelting van de VVP van Lode Claes en de VNP van Karel Dillen. Hij zetelde 10 jaar als senator voor Vlaams Blok.

De verdiensten van de nationalist Roeland Raes zijn groot. In het Gentse, en ver daarbuiten. Niet alleen werkte hij mee aan zovele Vlaams-nationale verenigingen (in De Schakel, de vereniging van Vlamingen in Argentinië, verder in de vzw die het café Roeland, nu Uilenspiegel te Gent beheerde), maar hij droeg resoluut zijn heel-Nederlandse boodschap uit, ingebed in een Europees perspectief. Hoeveel vergeten Europese volkeren heeft hij niet terug voor het voetlicht gebracht? Hoeveel vergeten nationalistische leiders terug onder de aandacht gebracht? Hij schreef voor tijdschriften als Ter Waarheid, Dietsland-Europa, maar ook Teksten, Kommentaren & Studies (TeKoS). Hij ontsloot de Zuid-Europese ideeënwereld voor heel wat jonge nationalisten. Hij maakte Vlaanderen bekend met de werken van Jean Mabire, Alain de Benoist, Jean Raspail, en anderen.

Roeland was jarenlang hoofdredacteur van Revolte, het tijdschrift van de heel-Nederlandse actiegroep Voorpost die hij samen met enkele vrienden oprichtte. Principieel heel-Nederlands én met stijl. Diezelfde heel-Nederlandse strekking verdedigde hij ook in het Vlaams Belang, waar hij gedurende jaren ondervoorzitter was van de partij. Steeds discreet, steeds op de achtergrond, maar op beslissende momenten was Roeland er.

In tegenstelling tot criminelen en pedofielen, die een tweede kans in de maatschappij krijgen, werd dat Roeland Raes na een ongelukkige uitspraak over de holocaust niet gegund. Roeland werd maatschappelijk en politiek tot paria verklaard, een pestlijder. Deze fijnbesnaarde en genuanceerde intellectueel van de radicale Vlaamse Beweging verdiende nochtans beter!

Roeland Raes, een gentleman-intellectueel, een man met veel culturele bagage. Een man op wie je nooit tevergeefs een beroep deed. Een man die nooit klaagde, ook al was het niet altijd even gemakkelijk. Een man naar wie je opkeek. Moge je rust vinden, Roeland!

We nemen afscheid van Roeland op de uitvaartplechtigheid op vrijdag 6 december om 10 u 00 in de kerk van Aalter. U bent welkom!

Peter Logghe