Els Clottemans (36) blijft in de Gentse gevangenis. De vrouw die tot 30-jaar veroordeeld werd voor de parachutemoord op haar liefdesrivale, had eerder deze maand een aanvraag ingediend om de gevangenis overdag te mogen verlaten. Maar de Gentse strafuitvoeringsrechtbank ging daar niet op in, de rechtbank vindt het nog te vroeg.

Sta ons toe dat we daar vragen bij stellen, niet zozeer bij de beslissing van de strafuitvoeringsrechtbank zelf, maar wel hoe er in dit land met twee maten en gewichten wordt omgegaan. Begrijp ons ook niet verkeerd, voor ons moeten straffen effectief uitgezeten worden, vijf jaar is vijf jaar, en levenslang moet levenslang zijn.

De feiten waarvan Clottemans beschuldigd werd, en waarvoor ze veroordeeld werd, zijn ernstig, maar kaderen perfect in de passionele sfeer. Liefdesrivalen die elkaar naar het leven staan, het is van alle tijden. Bij zulke misdaden is de kans op recidive bijzonder klein.

Dat kan niet gezegd worden van de roofmoordenaars van politieagente Kitty Van Nieuwenhuysen, die in 2007 werd vermoord toen ze Nourredine Cheik­ni, Hassan Iasir en Galip Gurum – mooie Vlaamse namen uiteraard – onderschepte tijdens de overal op Ismael Sacoor en zijn gezin. Kitty kwam om het leven toen ze met een Kalasjnikov werd beschoten. Haar collega raakte ernstig gewond.

Het trio werd in 2008 gevat en kreeg in 2011 30 jaar cel. Anderhalf jaar geleden kwam Cheikni al vrij. Nu krijgt Iasir een beperkte detentie. “Het recidivegevaar klein is”, zegt rechtbankwoordvoerder Sophie Van Bree.

Hoe naïef kan men zijn.  

Twee maten en gewichten? Inderdaad….

RVW