Lezers schrijven ons: ‘Geachte Kaaiman, u kent veel virologen. Weet u waarom een tuincentrum wel open mag en een bloemenwinkel niet?’

Nee. Wij kunnen maar één reden verzinnen: Piet Vanthemsche. Waar Piet verschijnt, staan boer en tuinder op de eerste rij om de geschenken in ontvangst te nemen. Zoals het hoort trouwens, wat zoudt gij zonder d’ afzet van land- en tuinbouwproducten zijn? Zodra Piet zoals de gewoonte vereist werd opgenomen in een van de talloze expertencomité’s, vraag ons niet welk, wisten wij genoeg.

Als vaandeldrager van het wereldbekende Belgische surrealisme is René Magritte al lang naar de vergeethoek gespeeld door de wijsneuzen van Sciensano, de losbollen van het Nationaal Crisiscentrum, het addergebroed van de Nationale Veiligheidsraad, en door de verpersoonlijking van die hele afdeling ‘Farce et attrapes’: Marc Van Ranst. Je begrijpt niet dat ze die mens eens niet uitnodigen in ‘Terzake’ of ‘De afspraak’, het zou nochtans leerrijk kunnen zijn.

Met hun tuincentra hadden ze nu al de hoofdvogel afgeschoten, ware het niet dat we het laatste meesterstuk van dat gezelschap nog niet gezien hebben, dat is wachten tot vrijdag. De kranten houden het best een extra katern vrij, want wie dacht dat er nu al chaotisch gecommuniceerd was, zal vrijdag een demonstratie van olympisch medailleniveau krijgen.

De essentie van de lockdown is vermijden dat grote groepen mensen op dezelfde plaats samenkomen. In een tuincentrum draven elk uur honderden klanten in en uit, in een bloemenwinkel twee. Een boetiek in trouwkleding mag ook niet open doen, daar is het over de koppen lopen hoor.

Een tuincentrum, beweerde een of ander juntalid, denkelijk Pieter De Crem, is belangrijk voor het psychisch welzijn van de door hem opgesloten burgers. Vooral voor wie een tuin heeft, maar die lui nemen hun eigen luxe als algemene standaard. Waarom mag een fietsenwinkel dan niet open blijven? Die is niet alleen essentieel voor het psychische maar ook voor het fysieke welzijn van de gevangenen. ‘Ga joggen of fietsen, maar blijf wel altijd in beweging’, roept dan weer een ander dictatortje in ‘Het Journaal’, terwijl hij zelf stokstijf stilstaat. Fijn, maar onze fiets is defect en de bikeshop is al zes weken dicht.

Luister eens hier: het zal wel moeilijk zijn, een pandemie managen, maar de absurditeit van de hapsnap beslissingen die hier in het wilde weg worden genomen, is stilaan stuitend. Elke keer weer horen we een dag later: ‘Er was geen overleg gepleegd met de sector.’ En als het tegen de kar van Margot Cloet is, horen we dat één minuut nadat de nieuwe maatregel is afgekondigd.

Wilt u door zulke mensen uw leven laten bepalen? Wij niet. Jeanne d’Arc is voor minder opgestookt.”