Wie over 20 jaar geen burgeroorlog ziet, is naïef, want op een dag zullen we er niet meer omheen kunnen om met geweld orde op zaken te stellen.

Een Franse lerares spreekt openhartig over de onderwijsramp die moslimkinderen te wachten staat in 2023.

Ik ben al meer dan 20 jaar leraar geschiedenis. Ik heb lesgegeven op 5 middelbare scholen in de voorsteden (banlieues). Ik heb dus meer dan 4.000 jongeren uit de buitenwijken zien passeren in mijn klassen die ik heb moeten opvoeden, aanmoedigen en ondersteunen, met een vriendelijkheid en zelfopoffering die me nooit in de steek hebben gelaten.

Beweert u dat de Arabische en Afrikaanse bevolking in de buitenwijken vanaf de middelbare school aan hun lot worden overgelaten? Insinueert u dat minderheden geen degelijk onderwijs krijgen in ons land?

Wat een grap! Nee: wat een dwaling, wat een kwade trouw, wat een valse en misleidende kijk op de werkelijkheid! Mijn leerlingen uit de woonwijken krijgen hetzelfde onderwijs als alle autochtone Franse kinderen. Hun onderwijs is gratis (en dan heb ik het nog niet eens over de verschillende subsidies en uitkeringen die deze gezinnen zouden moeten helpen, maar die systematisch aan van alles en nog wat worden besteed, behalve aan school…).

Als het onderwijs aan het einde van een meestal rampzalige schoolcarrière gedwongen wordt om hen aan het einde een loopbaanbegeleiding aan te bieden, dan is dat omdat het onredelijk is om een 15-jarige tiener voor te stellen om geneeskunde te gaan studeren als hij nog niet de moeite heeft genomen om te leren tellen (en fatsoenlijk Frans te spreken). Weet je niet hoe groot de weerstand is tegen het leren van Frans op onze scholen?

Voor hen is Frans een ‘vreemde taal’, de taal van ‘ongelovigen’ zoals ze graag tegen mij herhalen. Hier is de vrucht van mijn reflectie, na 20 jaar ervaring in contact met jullie zogenaamde “opgeofferde generatie”: ik sta in de frontlinie om te getuigen van de financiële, menselijke en technische middelen die decennialang aan deze jongeren ter beschikking zijn gesteld: computerlokalen met 50 pc’s met internetverbinding, een prachtige bibliotheek op twee verdiepingen, tientallen uren wekelijkse ondersteuning en bijlessen van allerlei aard (die de staat veel geld kosten omdat ze in overuren worden betaald), een vrijwel gratis cateringdienst, schoolreisjes (musea, reizen naar Spanje, Italië, Engeland en Duitsland, betaald door het sociaal-educatief centrum), enz, enz.

Dit alles voor Arabieren en Afrikaanse immigranten die in ons gezicht spugen!

Zal ik doorgaan?

De andere kinderen van de gemeente (die niet in de woonwijk wonen), d.w.z. de Echte Fransen, hebben bij lange na niet dit soort privileges. Ondanks alles hebben deze jongeren uit de buitenwijken (zoals jij ze noemt) niets dan haat voor Frankrijk in hun mond. Hun enige wens is om hun cultuur op te leggen ter vervanging van onze nationale cultuur. Ze verbergen het niet eens meer: ze claimen het als een bron van trots.

Helaas geloofde ik een tijd lang, net als zovelen, dat het mogelijk was om kennis, wijsheid en vertrouwen in de toekomst van onze nationale gemeenschap aan hen door te geven.

Maar ik heb het opgegeven.

Elke dag word ik geconfronteerd met de meest intolerante retoriek die ik ooit heb gehoord: hatelijke opmerkingen over Fransen, Joden, vrouwen, homoseksuelen, enz. Het noemen van fundamentalistisch terrorisme doet hen glimlachen (in het beste geval) als ze niet openlijk de Islamitische Staat en de Sharia in de klas prijzen.

Ze zijn niet geïnteresseerd in onze geschiedenis. Ze hebben het gevoel dat ze geen verleden hebben, geen raakvlakken met de “underdogs” en “bleekgezichten” zoals ze ons noemen.

Marie-Fleur – 56300 PONTIVY