Dagelijks bereiken ons onheilspellende berichten over dierenmishandelingen in onze slachthuizen. Maar over halalslachtingen is men veel minder loslippig. We kopen het zelfs vaak zonder het te weten, en daar moet paal en perk aan gesteld worden.

Natuurlijk is het groot aantal moslims een zegen voor de halal industrie, dat zijn omzet jaarlijks ziet stijgen.  Nog even herhalen wat halal vlees eigenlijk is: volgens de Dhabiha (algemene richtlijnen voor het slachten van dieren) is halal vlees uitgebloed vlees van een beperkt aantal geslachte dieren. Vlees van vleesetende dieren en van dieren die spontaan gestorven zijn en natuurlijk ook varkensvlees, zijn enkel toegestaan als er geen andere voedingsmiddelen aanwezig zijn om in leven te blijven. Voordat een dier geslacht wordt, spreekt de slachter de woorden ‘Bismillah’ en ‘Allahoe Akbar’ (in de naam van god en god is de grootste) uit, waarna in één beweging de halsslagader, de luchtpijp en de slokdarm wordt doorgesneden. Enfin, zo staat het in hun boekjes.

Risico voor de volksgezondheid

Wellicht krijgen we meer halalvlees voorgeschoteld zonder het te beseffen

En nochtans houdt dat een reëel gevaar in voor de volksgezondheid. We verklaren ons nader: volgens geldende richtlijnen van de Europese voedselgezondheidsdienst, moeten slokdarm en luchtpijp intact blijven bij het kelen van een dier, anders lopen consumenten het gevaar voor de bacteriële infectie Escherichia Coli, wat tot ernstige darm- en nierinsufficiëntie kan leiden. Bij het halal slachten worden beide toegangswegen ook doorgesneden, wat het dier enigszins doet braken. Daardoor kunnen onverteerde etensresten en zuren (uit de maag) opnieuw in de gapende wonde terecht komen. Het vervuilde bloed dat daardoor ontstaat, komt dan via de longen opnieuw in de bloedbaan terecht. De bacteriële besmetting die zo kan ontstaan, kan zich vervolgens in alle delen van het dier nestelen, dus ook in uw biefstukje of entrecote. Dat proces heeft alle tijd om zich te ontwikkelen gezien de doodstrijd van een volwassen rund wel tien à twaalf minuten in beslag kan nemen (dixit directeur slachthuis).

Dat is geen cafépraat, maar de stelling van vele dierenartsen die de politiek daarvoor met de vinger wijzen. De politieke correctheid zorgt ervoor dat ze hun eigen onderdanen nog liever ziek zien worden, dan op te treden tegen die barbaarse praktijken.  Volgens dierenrechtenorganisaties worden er in België dagelijks honderden dieren onverdoofd geslacht. Tijdens het islamitische Offerfeest (Aïd-el-Kebir) ondergaan 40.000 schapen hetzelfde lot. Het zal hen ‘merguez’ wezen dat onverdoofd slachten langdurig lijden veroorzaakt, als het maar opbrengt.

NIET-HALAL-certificaat graag!

De melding, ‘het dier, waarvan dit vlees afkomstig is, werd niet halal geslacht’, zou moeten verplicht worden. Het Federaal voedselagentschap zorgt nu al voor enkele verduidelijkingen:

“Al het vlees dat een uitsnijderij, een koelhuis, een bereidingswerkplaats, … verlaat, dient voorzien te zijn van een identificatiemerk dat verwijst naar de exploitant. Dit identificatiemerk laat toe het vlees te traceren en het te linken aan het dier waarvan het afkomstig is.” Het identificatiemerk is een ovaal met de volgende vermeldingen:

1. Bovenaan: een vermelding van het land waar de erkende inrichting gesitueerd is. Bijvoorbeeld: BELGIË of BE
2. In het midden: het erkenningsnummer van de inrichting. De lijst van de erkende inrichtingen met hun erkenningsnummer is beschikbaar op de website van het Voedselagentschap
3. Onderaan: wanneer het merk wordt aangebracht in een inrichting dat valt op het grondgebied van de Europeese Gemeenschap, moet het afhankelijk van de taal de afkorting EG, CE, EC, EF, EK of EY bevatten.

De toevoeging, ‘het dier, waarvan dit vlees afkomstig is, werd niet halal geslacht’,  kan toch geen probleem zijn.  Dan zou de consument weten wat hij te eten krijgt, als er ten minste geen bedrog mee gemoeid is.

Bij onze zuiderburen heeft de vleessector een netwerk opgericht dat dat  moet garanderen (le réseau pour une viande certifiée non halal). Het kreeg de naam: ‘Suivez le coq’.

Waarop wachten onze politici?