S E N I O R E N  P E S T E N ….

De laatste jaren is er een maatschappelijke stroming ontstaan die pestgedrag terecht aan de kaak stelt. Het gaat over pesten op school, op de werkvloer, in alle geledingen van de maatschappij. De senioren worden hierbij wel eens vergeten. Ook zij worden met pestgedrag geconfronteerd: soms binnen de familie,  in verzorgingsinstellingen, ook door de overheid.

Duidelijk pestgedrag van vermelde overheid ten opzichte van de senioren kwam deze week aan het licht. Het stadsbestuur van Eeklo besliste de prijs van alcoholische dranken in een dienstencentrum drastisch te verhogen. Dit met de bedoeling het verbruik ervan even drastisch te verlagen. Zo zou de prijs voor een Duvel van € 2,50 op € 3,50 gebracht worden, die van een porto van € 1,80 op € 2,50. Meerdere gemeenten zouden dezelfde weg willen opgaan. Onder het mom van “bezorgdheid om de gezondheid” wordt hier een asociale maatregel genomen die kadert binnen het “politiek correcte denken”.

“Stad maakt bier in dienstencentrum plots 40 procent duurder, senioren boos: “Om gebruik te ontmoedigen? Alsof we hier elke dag dronken rondlopen”

Bij veel senioren die in verzorgingsinstellingen verblijven gaat het bedrag van hun pensioen(tje) praktisch integraal naar het dekken van hun verblijfskosten in de instelling. Zij hebben recht op een sociaal tarief zodat ze zichzelf financieel nog “iets” kunnen permitteren en niet gefrustreerd  aan de kant moeten blijven staan. Het matig drinken van een glas bevordert bovendien het sociaal contact tussen de bewoners van onze rusthuizen en verzorgingsinstellingen en zorgt voor een goede sfeer. Vermeld tarief heeft ook een gunstige invloed op de frequentie van het bezoek aan de bewoners. Familieleden en vrienden zullen geneigd zijn al eens meer langs te gaan als ze samen met de resident rustig en tegen sociaal tarief van een consumptie kunnen genieten.

Het wordt nu voorgesteld als zouden de senioren zich aan “drankmisbruik” te buiten gaan.  Onzin natuurlijk. In geen enkele instelling is er “zelfbediening”. Het personeel dat de drank bedeelt kent de bewoners en kan altijd ingrijpen wanneer iemand zich aan overconsumptie zou te buiten gaan. Bovendien kan vermeld personeel er van op de hoogte gebracht worden welke bewoner om gezondheidsredenen best geen of zeer weinig alcohol tot zich neemt. Dat heeft niets met “medische geheimhouding” te maken.

Typisch is de betuttelende manier waarop de overheid te werk gaat. Er is geen overleg met de bewoners van het dienstencentrum of de organisaties die de senioren vertegenwoordigen. De overheid bepaalt hoe de nieuwe drankenkaart er zal uitzien: een verontrustende evolutie….

Wij steunen het behoud van een sociaal tarief voor drankverbruik in verzorgingsinstellingen. Bovendien lijkt het ons wenselijk dat een drankenkaart in overleg met de bewoners wordt opgemaakt: geen “oekazes”. Het gaat er hem niet om het alcoholverbruik te promoten of te verdedigen; het gaat er om de autonomie en zeggingskracht van de senioren te vrijwaren.

LM