Na de recente aanslagen in Arras en Brussel, waarvan de moordenaars allebei illegaal verbleven en bekend stonden als radicale moslimterroristen, klinkt de roep naar uitwijzingen van illegalen, misdadigers en terroristen, harder dan ooit, terecht trouwens.

Maar het is geweten dat sommige uitgeprocedeerden wel over 50 uitwijzingsbevelen beschikken, maar die gewoon naast zich neerleggen. Naar schatting 150.000 mensen verblijven illegaal in België. Uit cijfers van de Dienst Vreemdelingenzaken blijkt dat er vorig jaar 25.292 personen het bevel kregen om het grondgebied te verlaten. Daarvan deden 3.678 personen dat ook. Bij 2.918 personen ging het om een gedwongen terugkeer, 760 mensen verlieten in 2022 vrijwillig ons land. ‘la peur du gendarme’, is hier duidelijk niet meer van toepassing.

Dan zijn er nog advocaten – gutmenschen eigenlijk – die zich gespecialiseerd hebben in het hier houden van vreemdelingen. Niet ver van het Madouplein, aan het Vrijheidsplein, is het kantoor van Alexis Deswaef, advocaat en ‘mensenrechtenactivist’, gevestigd. men kan er bijna gif op innemen dat hij erbij is, wanneer er van uitwijzing sprake is.

Een andere boosdoener in heel dat verhaal is het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM).

In 2022 is Frankrijk door dat Europees Hof veroordeeld omdat het twee Tsjetsjeense (illegale) onderdanen het land wilde uitzetten: “Artikel 3 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) staat geen enkele afwijking toe, zelfs niet in gevallen van publiek gevaar dat het leven van de natie bedreigt”, argumenteerde het EHRM in zijn uitspraak. Erger nog, volgens het ‘Hof’ geldt dat eveneens voor personen die banden hebben met terroristische organisaties”.

Artikel 3 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens verbiedt foltering, onmenselijke of vernederende behandeling en onmenselijke of vernederende bestraffing.

Het EVRM

Het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en Fundamentele Vrijheden, het EVRM, is kort na de Tweede Wereldoorlog, in 1950, opgesteld door de Raad van Europa. Het trad in werking op 3 september 1953 en moest zorgen voor erkenning en naleving van de mensenrechten die in het Verdrag zijn opgenomen. Kort na de Tweede Wereldoorlog was het enigszins begrijpelijk dat men meer aandacht zou schenken aan de mensenrechten.

Het hof verschuilt zich in zijn arresten natuurlijk altijd achter dat verdrag, dat in 1950 ondertekend werd in Rome, maar niet meer aangepast is aan onze huidige maatschappij. In 1950 was er in Europa immers geen sprake van moslimterreur, zoals we die nu dagdagelijks moeten ondervinden.

Het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens verbiedt onderschrijvende staten ook een persoon te onderwerpen aan onmenselijke of vernederende behandelingen of bestraffingen.

Zijn gewettigde uitwijzingen dan vernederende of onmenselijke bestraffingen? Kan het nog belachelijker!

Enkele jaren geleden werd Filip Dewinter quasi met pek en veren beladen omdat hij het EVRM ondergeschikt achtte aan het principe van ‘eigen volk eerst’.

Het is overduidelijk dat al die internationale instellingen, rechtbanken & hoven en VN-instanties, medeverantwoordelijk zijn aan de omvolking.  Dat EVRM moet dringend herschreven worden, gevrijwaard van wereldvreemde denkpistes. Een normaal opgevoede persoon weet perfect hoe hij met mensenrechten moet omgaan.

RVW