In De Tijd, een ‘serieuze gazet’ nietwaar, kon men eergisteren lezen:  “Een recordaantal mensen heeft vorig jaar een beroep gedaan op de voedselbanken. Per maand ging het om 168.476 mensen, 6% meer dan in 2018. Dat cijfer slaat enkel op de hulp via lokaal aangesloten verenigingen. Daarnaast kregen 152.524 mensen hulp via de niet-aangesloten organisaties en OCMW, wat het totaal op 321.000 mensen bracht”.

Cijfers die toch om te janken zijn? 321.000 mensen die niet rond komen, die naar de voedselbank moeten om eten en dergelijke bijeen te scharrelen. Een tweede cijfer dat mij behoorlijk doet twijfelen aan de “vele, evidente voordelen van de globalisering”, is de forse stijging ten opzichte van2018: een stijging van 6%. Zelfs in dit ontwikkeld land heeft men de armoede niet meer onder controle, zo blijkt…

En wat ik dan al helemaal niet begrijp, is waarom men in een land waar nu al ruim 321.000 mensen bij Voedselbanken moeten aankloppen, steeds opnieuw, en jaar na jaar bijkomende, buitenlandse armoede blijft importeren. We krijgen onze  eigen armoede nog niet eens onder controle?

PL