Wielergedichten van onze huisdichter Hendrik Carette

Mijn eerste helden


Wij woonden toen in Assebroek aan de kerkhofdreef
bij het kerkhof waar de dagen trager waren.
Mijn ouders hadden toen een grote meubelkast;
met daarin gemonteerd een kleine radio
met op het soms verlichte glas de namen
van steden als Berlijn, Rome en Monte-Carlo.

Mijn helden waren de Italianen Bartali en Coppi
maar nooit vergeet ik die andere namen:
Pino Cerami en Raymond Impanis.
En dan die naam van de Luxemburger Charly Gaul.

Wij woonden toen in Assebroek aan de kerkhofdreef
en ook ik koerste toen in gedachten
met mijn eerste helden
elke keer weer over de Bergen 
met mijn geheime doping van zwart stierenbloed. 

De wonderlijke West-Vlaamse coureurs of wielrenners

De Reus van Ruddervoorde klopte op 13 april 1958
op de beroemde piste van Roubaix in de sprint
Rik Van Looy, Rik van Steenbergen en Miguel Poblet. 

Een coureur uit Lombardsijde had een waterverslaving
en dronk meer water dan een koe maar dronk
aan het einde van de koers champagne uit zijn bidon.

Een andere was een knappe boerenknecht uit Zevekote
die vóór de oorlog wel tweemaal de Tour de France won
en uiteraard alleen in het West-Vlaams kon vloeken.

En de laatste Flandrien kwam zowaar uit Kanegem
waar ook kardinaal Godfried Daneels werd geboren
en waar niemand, zoals iedereen weet, nog van iets weet.

Het koersbeest

Het koersbeest in de hel van het Franse noorden
met die oude Vlaamse oorden 

                                                  voor Willie Verhegghe

Het valt en vloekt, bezweert de wielergoden
en demarreert. Het slikt en snuift, het hijgt
en maakt een plas of urineert.
En vanaf Compiègne glijdt het over de wegen
tot op de Pevelenberg of staakt de strijd in Hem.
Het klimt haastig over een bareel aan een
verlaten verroeste spoorlijn, komt te laat
voorbij Arenberg of bij die bocht aan De Boom.

Het stampt en schakelt, raakt danig bevuild
en huilt als een kind dat vecht tegen de wind,
het stof, de regen op die harde helse keienstenen.
Het wint geen koers en is geen prijsbeest.
Het is het knokige koersbeest dat blijft jagen
op het glas van mijn breed panoramisch scherm
en dat elk jaar weer die zondag domineert
alsof ik daar sta en staar vanop een berm.

Contact Hendrik Carette: info@hendrikcarette.be