Het verlopen jaar was er wel eentje, eentje om zo snel mogelijk te vergeten, of net niet. Wellicht zullen we het ons blijven herinneren, zoals vorige generaties de oorlog niet konden vergeten.

Het Chinese longvirus heeft ons leven stevig door elkaar geschud, zowel sanitair, mentaal als financieel. Plots werd de toekomst onzeker.  Families werden in diepe rouw  gedompeld, anderen werden maanden lang afgezonderd. Kinderen en kleinkinderen mochten we niet zien of vertroetelen, zowat het ergste wat senioren kan overkomen.  In dit land overleden 18 821 mensen door of met het coronavirus. Veel mensenlevens gingen verloren in ziekenhuizen (10 482) en woonzorgcentra (8 184).

Onze plaatselijke handel, de horeca in het bijzonder, werd hard getroffen door allerlei nuttige- en onnuttige maatregelen. Het vele natte vingerwerk van virologen en politici zorgden vaak voor onbegrijpelijke beslissingen. Naar de kapper gaan bijvoorbeeld, kan niet, een bezoekje aan een prostituee, geen probleem. ‘Culturele gemeenschappen’, die zich niet houden aan de opgelegde maatregelen, worden ongemoeid gelaten, terwijl Jef en Rosa streng beboet worden voor een knuffel te veel.

Bij de aanpak van de coronacrisis is heel veel geblunderd. Het coronagevaar werd aanvankelijk voor ‘een griepje’ gehouden. Mensen met mondmaskers, werden door een bekend Leuvens viroloog oorspronkelijk belachelijk gemaakt. Nu doet die man daarover alsof zijn neus bloedt, en dat nooit gezegd heeft. Dat weerhoudt de MSM niet om dat individu dagelijks op te voeren, alsof hij de wetenschap in persoon is.

De overheid holde steeds achter de feiten aan en kwam veel te laat met maatregelen. Er moest voor de aanschaf van mondmaskers een taskforce worden opgericht, omdat de bevoegde minister hiertoe niet in staat bleek. Artsen en zorgpersoneel hadden een schrijnend tekort aan test- en ander materiaal. De communicatie naar de bevolking was een chaos. En alsof het allemaal nog niet erg genoeg was, werd de menselijke crisis gretig misbruikt om een regering op poten te zetten die bijna niemand wil.

Deze loserscoalitie, van tsjeeven tot groene communisten, zullen we in 2021 dan ook met hart en ziel bekampen. Een land dat geen rekening houdt met het stemgedrag van 2 miljoen kiezers, is geen land die naam waardig.

Een lichtpunt in 2020 was wel het enorme succes van onze protestrit naar Parking C van de Brusselse Heyzel. Meer dan 6000 wagens en 15.000 deelnemers uit alle hoeken van Vlaanderen zakten die bewuste zondagmorgen naar Brussel af, dit ondanks de coronacrisis en het minder fraaie weer. Nog nooit eerder had een partij de Brusselse Ring laten stilstaan. Qua organisatie en discipline van de deelnemers, mocht dat als schoolvoorbeeld gelden.

Hopelijk brengt 2021 ons nog veel van die deugddoende momenten.

Mag ik jullie allen in naam van het Seniorenforum Vlaanderen van harte een zinvol kerstfeest en hoopvol 2021 toewensen. Dat geldt uiteraard voor ieder die u lief is.

Namens het voltallig bestuur,

Roeland Van Walleghem