Het aantal asielaanvragen zit in 2018 onmiskenbaar in een stijgende lijn. Dat blijkt nog eens uit de kersverse cijfers van het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en Staatlozen (CGVS). In totaal werden in de eerste vier maanden van dit jaar reeds 7.140 asielaanvragen ingediend, goed voor een stijging van liefst 17,3 procent in vergelijking met vorig jaar, toen in dezelfde periode 6.085 aanvragen werden geregistreerd.

De toename van het aantal asielaanvragen in België is opvallend gezien het feit dat de illegale immigratie naar Europa eerder terugloopt. Bovendien toont deze evolutie aan dat de vele zegebulletins die deze regering regelmatig uitstuurt, niet alleen voorbarig, maar zelfs ronduit misplaatst zijn.

Er werd de afgelopen drie jaar hier en daar weliswaar een beperkt initiatief genomen of (vooral) aangekondigd, maar lang niet voldoende en ingrijpend genoeg om een kentering teweeg te brengen. Maatregelen die wél een impact zouden kunnen hebben – zoals een daadwerkelijke verscherping van het uitwijzingsbeleid en een verstrakking van de regels voor gezinshereniging voor erkende asielzoekers – blijven tot op heden uit.

De stoere woorden waarmee wordt uitgepakt blijken enkele goed om een gebrek aan daadkracht te camoufleren. Wie zich niet laat afleiden door het voortdurende getater, getoeter en getwitter, maar kijkt naar de feiten, weet dat de immigratiekranen nog steeds openstaan en België blijft wat het was: een topbestemming blijft voor immigratie vanuit alle windstreken.