Het Vlaams Belang organiseerde gisteren in Lier haar communautair congres. De partij legde er een stappenplan om de Vlaamse onafhankelijkheid te verwezenlijken voor aan haar leden. “Het is hoogdringend tijd dat we de institutionele bakens grondig verzetten richting Vlaamse onafhankelijkheid”, klinkt het bij de partij. “Verder aanmodderen met België kan geen optie meer zijn als we onze democratie en onze welvaart willen redden.”

Voorzitter Tom Van Grieken verwelkomde de aanwezigen en opende het congres. Hij maakte meteen duidelijk waar de partij naar toe wil: Vlaamse onafhankelijkheid. “Dit land is structureel onbestuurbaar en verkeert in een existentiële crisis. Kijk naar de hopeloos aanslepend federale regeringsvormingen van de jongste decennia, kijk naar het onvermogen van deze Vivaldi-regering en haar voorgangers om de nodige hervormingen door te voeren, kijk naar de budgettaire catastrofe van dit land, kijk naar de sociaaleconomische indicatoren. Alle alarmbellen staan intussen op gloeiend rood. Ik ben trots dat we hier een concreet stappenplan naar onafhankelijkheid kunnen voorleggen. België is het probleem, Vlaanderen de oplossing”, aldus Van Grieken.

Europees Parlementslid Gerolf Annemans beklemtoonde tijdens zijn toespraak het belang van een ‘momentum’ na de verkiezingen van 9 juni 2024. Annemans bracht recent ook een boek uit over het thema. “Alles begint met een momentum waarbij de Vlaamse kiezer een duidelijk signaal uitzendt”, stelt hij. “De kans dat dat momentum er komt, is vandaag groter dan ooit.”

“ALLES BEGINT MET EEN MOMENTUM WAARBIJ DE VLAAMSE KIEZER EEN DUIDELIJK SIGNAAL UITZENDT”

In een goed gestoffeerde congrestekst zet de partij nog eens de internationaalrechtelijk vooropgestelde voorwaarden uiteen die vervuld moeten worden om de stap naar staatsvorming te kunnen zetten.  “Daaruit blijkt dat Vlaanderen er effectief klaar voor is”, vervolgt Annemans. “De Vlamingen zijn een volk en we hebben via de taalgrens een welomschreven grondgebied. Bovendien hebben we een wetgevend orgaan dat door het Vlaamse volk via vrije verkiezingen democratisch gelegitimeerd is en de Vlaamse volkswil uitdrukt. Via onze verdragsrechtelijke bevoegdheden zijn we trouwens nu al perfect in staat om volwaardige buitenlandse betrekkingen aan te gaan.” 

Maar het Vlaams Belang heeft daarnaast ook een stappenplan uitgewerkt dat tot Vlaamse onafhankelijkheid moet leiden. Voor de partij start alles met een nieuwe Vlaamse regering die haar strategie en al haar acties plaatst in het kader van de ordelijke opdeling van België. Die strategie en die acties moeten uiteindelijk uitmonden in een soevereiniteitsverklaring die de start is van het onafhankelijkheidsproces. “Dat is nog geen onafhankelijkheidsverklaring”, licht Annemans toe. “Het is wel een duidelijk vertrekpunt voor het opstarten van de scheidingsonderhandelingen. De aftelklok begint bij wijze van spreken te lopen vanaf de soevereiniteitsverklaring.” Eens die onderhandelingen afgerond zijn, volgt de ondertekening van het scheidingsverdrag, waarna het Vlaams Parlement de onafhankelijkheidsverklaring afkondigt en zich vervolgens tot grondwetgevende kamer omvormt.   

“IN DE AFGELOPEN 80 JAAR HEBBEN 121 STATEN HUN ONAFHANKELIJKHEID VERWORVEN NA EEN STATENOPDELING”

Tevens congresvoorzitter en Vlaams Parlementslid Klaas Slootmans beklemtoont dat onafhankelijkheid helemaal niet zo fictief is als sommigen laten uitschijnen. “In de afgelopen 80 jaar hebben 121 staten hun onafhankelijkheid verworven na een statenopdeling”, zegt hij. “Verschillende daarvan zijn vandaag bovendien lid van de Europese Unie. Er is dus geen reden waarom Vlaanderen niet zou kunnen wat anderen wel konden. De koudwatervrees voor onafhankelijkheid is compleet onterecht. Het is louter een kwestie van politieke wil.”   

“Met dit congres willen we aantonen dat de weg naar Vlaamse onafhankelijkheid de enige uitweg is uit het Belgische moeras”, zei ook Vlaams Belang-fractieleider in de Kamer en tevens congresvoorzitter Barbara Pas. “We moeten er ons vooral voor hoeden nog verder kostbare tijd en geld te verliezen in heilloze pistes zoals een nieuwe staatshervorming of – godbetert – confederalisme. Ze zijn allemaal al tot vervelens toe uitgeprobeerd en op niets uitgedraaid, behalve op meer chaos. Ook het vormen van een sociaaleconomische regering zonder ingrijpende institutionele hervormingen brengt geen zoden aan de dijk; het lost de Belgische bestuurlijke blokkeringen niet op. Dat is allemaal puur tijdverlies en dat kunnen we ons niet meer veroorloven. België is verworden tot een permanente diplomatieke conferentie die niet meer in staat is zichzelf te hervormen tot een efficiënte staat. Alleen Vlaamse onafhankelijkheid biedt nog een uitweg.”