Volgens de peilingen wil 38% van de Fransen op Marine Le Pen stemmen bij de eerste ronde van de presidentsverkiezingen in 2027. Ze heeft dus een goede kans om president van Frankrijk te worden. Dat is duidelijk veel te gevaarlijk voor het politiek systeem. Dus hebben rechters besloten dat ze geen kandidaat mag zijn.

Hoe kan dat eigenlijk zomaar gebeuren? In de pers circuleren zwaarwichtige juridische begrippen zoals ‘fraude’ of ‘misbruik van middelen’. De feiten zijn dat Marine Le Pen geen halve euro in haar zakken gestoken heeft en dat wordt ook zo expliciet erkend door de rechtbank. Waar het wel over gaat is het inzetten van parlementaire medewerkers en de politieke taken die ze uitvoerden.

De klacht dateert al van 2014 en kwam er op instructie van toenmalig socialistisch parlementsvoorzitter Martin Schultz. Parlementsleden krijgen personeel ter beschikking om hun mandaat uit te oefenen. Maar nergens staat beschreven welke taken ze daarbij mogen uitvoeren. Door een interpretatie van het reglement vonden de bureaucraten en vervolgens het Franse gerecht dat het personeel van Marine Le Pen onvoldoende in de gebouwen van het Europees Parlement ingezet werd en hun taken te weinig rechtstreeks verband hielden met haar parlementair mandaat. Ze beweren dat de medewerkers op het partijhoofdkwartier in Parijs werkten, alsof ze daar geen politiek werk deden.

Marine Le Pen houdt haar onschuld terecht staande. Ze is helemaal niet schuldig aan ‘fraude’ of ‘misbruik van middelen’. Ze heeft alle middelen die ze ter beschikking kreeg precies ingezet voor het doel waarvoor het diende: het politiek verdedigen van de belangen van het Franse volk. Dat is het enige waar Marine Le Pen schuldig aan is. Dat het over een politieke moord gaat, is duidelijk door de strafmaat. Marine Le Pen gaat in beroep, waardoor in normale omstandigheden de strafuitvoering opgeschort wordt en ze kandidaat kan zijn bij de presidentsverkiezingen. Maar dat verhindert de rechter expliciet door de onmiddellijke uitvoering te bevelen, waartegen geen (tijdig) beroep mogelijk is. De kiezer wordt de gedoodverfde favoriet bij de verkiezingen ontnomen. Dat is waar dit proces werkelijk over gaat.

Nog maar enkele weken geleden waarschuwde Amerikaans vice-president JD Vance dat de grootste vijand voor Europa niet Rusland of China is, maar het uithollen van de democratie van binnenuit. Dat is ook precies wat we in meerdere Europese landen zien gebeuren. Burgers worden het gecensureerd, geïntimideerd en gecriminaliseerd als ze zich verzetten tegen het beleid van geforceerde massamigratie. In Roemenië werd presidentskandidaat Georgescu uitgesloten nadat hij de eerste ronde gewonnen had. In Duitsland is AfD ondertussen de tweede partij en mobiliseert het systeem zich om deze partij te verbieden. In Vlaanderen hebben we de bedenkelijk eer voorop te lopen. Vlaams Blok werd al eens verboden in 2004 door een tribunaal van politiek benoemde logerechters.

De democratie is doodziek in Europa. In een democratie ligt de macht bij het volk dat soeverein zijn vertegenwoordigers kiest om de belangen van het volk te dienen. Want machthebbers zijn maar tijdelijk en moeten kunnen afgezet worden door het volk. Politiek is fundamenteel een conflict tussen belangen. Het volk heeft door dat de elite niet zijn belangen dient. Daartegen revolteert het volk via het instrument van de democratie. Het volk is immers helemaal niet gebaat bij de migratiepolitiek van de elite die onze hele samenleving ontwricht en dus stemmen ze op nationalistische partijen, om maar iets te noemen. Dat wil de elite niet toestaan. Zij willen altijd aan de macht blijven, en hun belangen verdedigen, ongeacht wat het volk daarvan vindt en tegen de belangen van het volk in. En dus slaat de elite terug via machtsinstrumenten waar het volk geen rechtstreeks invloed op heeft: de ambtenarij en de rechterlijke macht. Daarom organiseren ze een machtsverschuiving van de democratie naar de bureaucratie en de juristocratie. Ze noemen dat leugenachtig de democratische rechtstaat. Maar daar is helemaal niets democratisch, laat staan rechtstatelijk aan. Het gaat heel eenvoudig over het uithollen van macht van het volk, het ontnemen van de democratische keuzevrijheid en finaal over het onderwerpen van het volk en het beschermen van zij die aan de macht zijn.

Het is een democratische plicht om ons tegen die staatsgreep van rechters en ambtenaren te verzetten. Aux armes citoyens!

Tom Vandendriessche

Europees Parlementslid