Sommigen zullen er al iets over vernomen hebben, maar deze week was er nogal wat te doen over de aanstelling van een zekere Dalilla Hermans. Zij is zopas benoemd als trajectcoördinator Brugge culturele hoofdstad van Europa.

CD&V-burgemeester Dirk De Fauw zei bijzonder trots te zijn op die aanstelling. Een creatieve duizendpoot die staat voor diversiteit en inclusie noemde hij haar. Kwatongen beweren dat die duizend poten vooral in subsidiepotten zitten, maar dat is een andere zaak.

De rest van Vlaanderen kent Dalilla Hermans vooral van haar acties om Zwarte Piet te stigmatiseren als racisme en onze mooie kindertraditie te verbrodden. De rest van Vlaanderen kent Dalilla Hermans vooral van haar eindeloos gejammer over, jawel, racisme. Het moet inderdaad toch echt vreselijk zijn om vanuit Rwanda geadopteerd te worden en hier in Vlaanderen alle kansen te krijgen die men in Rwanda zonder enige twijfel niet heeft. Maar bij gebrek aan echt artistiek talent is er in de diversiteitsindustrie nog altijd de huidskleur en het slachtofferschap om te cultiveren en te commercialiseren.

We kennen Dalilla Hermans ook van het volgende citaat. ‘In de loop van de geschiedenis stonden de blanken altijd aan de verkeerde kant. In bijna elk verhaal brachten de blanken dood, verderf en miserie.’ Dit is natuurlijk puur en onversneden anti-Vlaams racisme.

De Brugse CD&V-burgemeester heeft blijkbaar moeite om te begrijpen wat Dalilla eigenlijk zegt. We zullen hem een beetje helpen. Stel dat een Vlaming zou beweren dat ‘de Afrikanen in elk verhaal dood verderf en miserie brachten’. Hoe zouden pers, politiek, media en culturo’s daar dan op reageren?

Zouden ze werkelijk staan applaudisseren zoals ze nu voor Dalilla Hermans doen? Zou die Vlaming een schijn van kans maken om benoemd te worden in de prestigieuze functie van trajectcoördinator?

Volgens links moeten we die uitspraken begrijpen, contextualiseren en relativeren. Het bewijst alleszins één ding. Het ging hen nooit over anti-racisme. Het ging links altijd al over hun zelfhaat, haat tegenover onze cultuur, haat tegenover onze identiteit en hun anti-Vlaams racisme. De zogenaamd onderdrukte zwarte was nooit meer dan een instrument daarvoor.

Dalilla Hermans krijgt het ondertussen niet over haar lippen zich minstens te verontschuldigen voor haar verwerpelijke uitspraken. Dat bewijst dat ze die ook werkelijk meent. En daarom diskwalificeert ze zichzelf voor de belangrijke functie van trajectcoördinator. Het stadsbestuur moet de enige logische consequentie aanvaarden.

Dalilla Hermans is compleet ongeschikt om Brugge te verenigen en te vertegenwoordigen want ze polariseert, verdeelt en heeft een diepe minachting voor onze Vlaamse cultuur.

Ze moet vervangen worden. Maar dat weigeren ze koppig. De CD&V volhardt integendeel in de boosheid.

Slecht voor Brugge, slecht voor het toerisme, en helemaal niet wat de Bruggelingen willen. Maar ze weigeren te luisteren naar de mensen. Ze belonen daarentegen Dalilla Hermans met een topjob die de belastingbetaler maar liefst 117.000 euro kost. Waar is de CD&V eigenlijk mee bezig?  

Dalilla Hermans staat naast haar anti-Vlaams racisme ook gekend om woke-extremisme. Het einde van het patriarchaat is ingezet beweert ze. Oude ‘witte’ mannen moeten hun mond houden. Ze mogen blijkbaar enkel nog zoals burgemeester De Fauw subsidies rondstrooien. Woke, dat lijkt wel de nieuwe religie te zijn van de CD&V. Want dit is geen alleenstaand geval.

Enkele weken geleden sloot Brugge het zogenaamd kunstzinnig project Queer was here af. Uit wat bestond dat? Een drag-queen die aan jonge kinderen boeken voorleest. Dit allemaal om kinderen zogenaamd open te stellen voor inclusie en diversiteit. Kinderen van drie tot zes jaar blootstellen aan seksuele fantasieën van volwassenen is geen inclusie of diversiteit, maar gewoonweg kindermishandeling en pervers.

Daar betaalde stad Brugge bovendien maar liefst 16.000 euro voor. Ooit stond de CD&V voor gezins- en familiewaarden. Die tijd ligt heel ver achter ons. Waar is de CD&V mee eigenlijk mee bezig?

Nog eerder stelde het stadsbestuur Delphine Lecompte aan als museumdichteres. Zelfs toen zij pedofilie probeerde goed te praten in een van haar columns was dat geen reden om haar benoeming ongedaan te maken. Is het met dat soort kunst dat Brugge toeristen wil aantrekken? Waar is de CD&V eigenlijk mee bezig?

Terwijl we de ene woke-idiotie na de andere door onze strot geramd krijgen beweert de leugen- en regimepers ondertussen doodleuk dat woke helemaal niet bestaat. Dat het zowaar een verzinsel is van de rechterzijde. Ze willen eigenlijk vooral dat we het over iets anders hebben. Omdat ze weten dat de mensen allergisch zijn aan hun woke-extremisme. Omdat ze hun woke agenda in alle stilte, heimelijk overal aan het doorduwen zijn. Omdat ze onze samenleving tot in zijn diepste vezels, tot in elke gemeente en elke vereniging aan het vergiftigen zijn met hun woke ideologie. Ze willen daarover vooral geen debat. Omdat ze niet tegengesproken willen worden.  

En dat brengt mij bij het onderwerp van mijn toespraak. Wat is woke nu eigenlijk?

Woke is een neomarxistische ideologie die de maatschappij door de blik van machtsrelaties bekijkt. Die macht is volgens hen ongelijk verdeeld.

De samenleving bestaat volgens hen daardoor uitsluitend uit onderdrukkers en onderdrukten. Slachtofferschap is de kern van de woke-ideologie. Daaraan koppelt woke identiteitspolitiek. Men is onderdrukker of onderdrukte afhankelijk van de uitgevonden groep waartoe men behoort.

Denk aan de LGBTQIA+-‘gemeenschap’, de ‘zwarte gemeenschap’, enzoverder. Tenslotte heeft woke het over intersectionaliteit. Dat betekent dat lidmaatschap van meerdere groepen in hoger slachtofferschap uitmondt. Een zwarte homo heeft zo niet één, maar twee diversiteitspunten. En dus moet die meer rechten krijgen om gelijkheid na te streven.

Tenslotte is macht en ongelijkheid volgens woke niet het resultaat van individuele daden, maar zit het ingebakken in de structuren en systemen van onze samenleving. Als Vlaming ben je volgens woke altijd geprivilegieerd en racistisch, zelfs al doe je helemaal niets. Vertel dat maar eens aan onze ouders en grootouders die in de brandende zon op de velden in Frankrijk werkten, in de barre koude zeeën rond Ijsland visten en in de donkere diepe Waalse mijnen kolen uithouwden. Door harde arbeid, in weer en wind en door niets anders dan ons zweet en bloed hebben we ons land met blote handen opgebouwd. Waren zij dan zo geprivilegieerd? Helemaal niet. Maar dat maakt dat het een privilege is om Vlaming te zijn of te worden.

Woke wil echter de samenleving transformeren door de omkering van de normaliteit. Ze willen onze hele identiteit, cultuur en manier van leven deconstrueren, afbreken en vernietigen.

Woke polariseert en verdeelt onze samenleving. Het ondermijnt burgerschap en zet mensen tegen mekaar op. Het is onwetenschappelijke onzin, manifest anti-democratisch en ronduit totalitair. Het is neocommunisme in een Westers jasje. Woke vertegenwoordigt ons niet. Woke hoort hier vooral niet thuis.

De radicale linkerzijde voert al sinds de jaren ’60 een cultuuroorlog tegen onze manier van leven. Na hun lange mars door de instellingen hebben ze sleutelposities in cultuur, media, onderwijs en politiek ingenomen. Het is tijd dat de rechterzijde niet langer met de ogen rolt en eens diep zucht bij hun absurditeiten en woke extremisme, maar de handschoen opneemt en eindelijk terugslaat in de cultuuroorlog die links voert tegen onze manier van leven, onze cultuur en onze identiteit.

We staan op een goed jaar van de verkiezingen. Die verkiezingen gaan niet zomaar over een beetje meer stemmen halen. De volgende verkiezingen gaan over wie we zijn. Het gaat over waar we in geloven, wat onze overtuigingen zijn en waar we voor staan als Vlamingen. Er is een haast religieuze oorlog tegen ons bezig. Het is een cultuuroorlog tegen onze manier van leven. Deze oorlog gaat over de ziel van Vlaanderen.

In deze oorlog staan alle andere partijen in min of meerder mate aan de kant van zij die onze cultuur en identiteit willen vernietigen. Enkel het Vlaams Belang staat aan de kant van onze mensen. Door dik en dun, door weer en wind, ongeacht hoe groot of hoe sterk de tegenstand is.

Wij vertegenwoordigen het Vlaanderen dat vroeg opstaat. Het Vlaanderen dat keihard werkt, maar dat platbelast wordt om de rekening van een ander te betalen. Het Vlaanderen dat moet opdraaien voor de factuur van de massamigratie waar we niet om gevraagd hebben, de miljardendiefstal naar Wallonië waar we niets over te zeggen hebben en een politiek systeem waar we gewoonweg niets aan hebben. Dat Vlaanderen heeft geen superdiversiteit en woke-extremisme nodig, maar zelfbewuste Vlaamse identiteit.

Onze mensen, en zeker in West-Vlaanderen, zijn te lang vergeten, genegeerd en in de steek gelaten. Enkel met een massale stem op Vlaams Belang bij de volgende verkiezingen zullen onze mensen niet langer vergeten worden. We moeten en zullen de politieke elite, en de CD&V in het bijzonder, de rekening presenteren.

In het verhaal van Vlaanderen beweerden ze dat de toekomst van Vlaanderen zogenaamd superdivers zal zijn. Aan die linkse culturo’s en de politieke elite van dit land hebben wij een duidelijke boodschap.

Ons verhaal, het verhaal van Vlaanderen, dat wij geërfd hebben van onze voorouders en doorgeven aan onze kinderen is nog lang niet geschreven. Sommigen zullen zeggen dat het te laat is. Ja, het ziet er donker uit. Als we niets doen, ja, dan hebben ze gelijk. Dan zullen we geen land meer hebben.

Maar in de diepste duisternis schijnt het licht van de hoop het sterkst, is de wil om te overleven het onverzettelijkst en brandt het vuur van het nationalisme het felst. Onze toekomst moet nog geschreven worden. Het spel is nog lang niet gespeeld. De cultuurstrijd voor de ziel van ons land is nog maar pas begonnen.

Omdat wij Vlamingen nog altijd de keuze hebben bij verkiezingen. Die democratische macht hebben ze nog niet van ons afgenomen. Vlaams Belang moet en zal ook in West-Vlaanderen de grootste partij worden. In 2024 nemen wij ons land terug.

Brugge weer van ons. Kortrijk weer van ons. Oostende weer van ons. Roeselare weer van ons. Ieper weer van ons. Diksmuide weer van ons. Maar ook West-Vleteren, Hooglede, Oostkamp, Wingene, Nieuwpoort, Waregem, Zedelgem en zeker ook Bredene weer van ons. Van West-Vlaanderen maken we in 2024 opnieuw Best-Vlaanderen. Want dit is ons land en van niemand anders.

Dit is onze thuis, van onze ouders en grootouders, en voor onze kinderen en kleinkinderen. En dat moet ook altijd zo blijven. Want we hebben er geen ander.

Tom Vandendriessche

Europees Parlementslid