Het voelde goed om de tronies van de EU-kliek gade te slaan terwijl J.D. Vance speechte” Zijn aanval op het cordon sanitaire, dat vele EU-landen handteren, gaf hen klamme handjes en een ongemakkelijk gevoel:  “Europese politici moeten de stem van het volk respecteren, klonk het verder, ook al zijn ze het niet eens met de uitkomst”. En hij ging verder:

“De bedreiging voor Europa die mij het meest zorgen baart is niet Rusland, China of een andere externe agent. Wat mij zorgen baart is de dreiging van binnenuit. Europa trekt zich terug uit een aantal van zijn meest fundamentele waarden, waarden die het deelt met de Verenigde Staten van Amerika”.

“Ik werd getroffen door het feit dat een voormalige Europese commissaris (de Fransman Thierry Breton ) onlangs op televisie sprak en opgetogen leek dat de Roemeense regering zojuist een hele verkiezing had geannuleerd.”

“In Groot-Brittannië en in heel Europa is de vrijheid van meningsuiting, vrees ik, op zijn retour. Misschien wel het meest verontrustend, en dan richt ik me tot onze zeer dierbare vrienden, het Verenigd Koninkrijk, waar het terugschroeven van de gewetensrechten de fundamentele vrijheden van de Britten in gevaar heeft gebracht.

“Ik denk dat jullie democratieën veel minder kwetsbaar zijn dan veel mensen blijkbaar vrezen. En ik geloof echt dat als we onze burgers toestaan hun mening te uiten, ze nog sterker zullen worden. Er is geen veiligheid als je bang bent voor de stemmen, de meningen en het geweten die je eigen mensen leiden… Als je bang bent voor je eigen kiezers, kan Amerika niets voor je doen.”

“Van alle urgente uitdagingen waar de hier vertegenwoordigde naties voor staan, is er volgens mij niets urgenter dan massamigratie.”

“Geen enkele kiezer op dit continent ging naar de stembus om de sluizen open te zetten voor miljoenen ongecontroleerde immigranten.”

Uiteraard had hij overschot van gelijk dat Europa als geen ander de kunst verstaat om een substantieel deel van haar belastingbetalende kiezers monddood te maken of op zijn allerminst compleet te negeren, en in niets nog democratisch is als het gaat over haar hoogste bestuursorgaan.
De idee dat zo’n Ursula Von der Leyen vandaag nog het mooie weer mag maken na haar Pfizer-fratsen (en anderen), of Frans Timmermans is weggeraakt met zijn klimaatlobby-gesjacher, is wat dat betreft illustratief.