Nooit was onze persoonlijke vrijheid zo in gevaar als nu.   De meesten van ons hebben mei ’68  meegemaakt, herinner u de leuze, ‘Il est interdit d’interdire (het is verboden te verbieden).  Wat blijft daar in godsnaam van over?

Wat volgt stemt tot nadenken……..

Wij waren de sterken uit de jaren ’40 , ‘50 en ‘60
Vooreerst hebben wij een normale geboorte overleefd,
met moeders die rookten, en of dronken gedurende hun zwangerschap.

Zij namen aspirines, aten vinaigrettesaus,
mayonaise en desserten en zij werden
niet getest op suikerziekte of cholesterol.
En na dat trauma werden wij op onze buik
te slapen gelegd in kinderbedden
geverfd met mooie blinkende loodverf.

Er waren geen kindersloten op de deuren
en als wij met de fiets reden hadden wij
basketbalpetten op en geen helmen.

Als baby of kind reden wij mee
op de schoot van moeder
in auto’s zonder gordels,
noch kinderstoelen of opblaasbare kussens.

Wij dronken putwater
of water van de kraan
en geen water uit een plastic fles.

Wij aten taartjes, wit brood, echte boter,
spek met eieren en beukennootjes en walnoten die al op de grond lagen.

Wij dronken warme chocolademelk
met echte suiker erin.
We hadden geen last van overgewicht.
WAAROM ?

Omdat wij steeds buiten speelden.
Daarom!!
Wij verlieten de woning ’s morgens vroeg
om naar school te FIETSEN
(er waren toen geen moeders die ons met de auto even konden brengen),
of om heel de dag te spelen in de frisse lucht
en dit op voorwaarde dat we
‘s avonds bij donker thuis waren.
(of als de straatverlichting begon te branden)
Onze ouders wisten helemaal niet waar we uithingen.
We hadden geen gsm maar we hadden ook Dutroux nog niet meegemaakt.

We hadden “vuile kleren om te spelen”
en “schone kleren” om op bezoek te gaan.

Wij hadden uren nodig
om ons speelgerief zelf te maken.

Wij hadden geen Playstations, Nintendos, X-box, iPod enz.
Er waren geen videospelen,
geen 150 tv kanalen, geen videofilms of Dvd’s
geen stereoketens.

Voor 18 uur keek je alleen naar het ’testbeeld’
Er waren geen computers of internet.
WIJ HADDEN NOG VRIENDEN
en wij gingen buiten om met hen te spelen.

Wij vielen uit bomen, sneden ons,
braken af en toe een arm, been of een tand,
We gingen appels en peren “plukken”
en er waren daar geen gerechtelijke vervolgingen voor,
om iemand daarvoor de schuld te geven.
Als we dan toch gepakt werden,
dan kregen we een pak slaag en
thuis hielden wij wijselijk onze mond.

Wij kregen voor onze 12de verjaardag een grote fiets,
speelden met stokken als degen, een deksel van de vuilbak als schild,
katapulten, slingers, boog en rieten pijlen met vooraan een grote nagel…
We maakten van oude messen, goede werpmessen
en oefenden ons op een boomstam
of een oude vogelpikdoel uit het café.
Ondanks dat men ons vertelde
dat wij ons ogen konden verliezen
of ons gingen kwetsen met die dingen
hebben wij dat allemaal overleefd.

Wij reden met de fiets of gingen te voet
tot aan de woning van een vriend en gingen gewoon
langs achter binnen. Wij waren er van harte welkom
en schoven soms mee aan tafel voor het middagmaal.
Het idee dat onze ouders ons uit de gevangenis
dienden te halen, was absurd, dat bestond gewoon niet.
Zij waren Met en Voor de wet, en Met de leraars.
Als we op school een straf kregen,
kregen we thuis nog eens extra straf erbij!

Onze generaties hebben enkele van de beste ondernemers, denkers en uitvinders van alle tijden en van heel de wereld voortgebracht.
Deze jaren brachten een explosie van nieuwigheden en nieuwe ideeën.

Wij hadden de vrijheid om te proberen,
de schrik voor het falen,
het succes en de verantwoordelijkheid
die er mee gepaard ging.
Wij hebben geleerd om dat te beheersen
en om daar mee om te gaan.

Als U één van hen bent?
PROFICIAT!