(Foto-)verslag Lierke Plezierke 3, vrijdag 16 augustus:

Aan de voet van de vermaarde Zimmertoren zag je gisteren iets voor half twee een bonte bende verzamelen. Met z’n 43 waren we, uitgenodigd door ons bestuurslid Patt, voor een wandeling door het Begijnhof van Lier en een bezoek aan de barokke begijnhofkerk welke normaal niet voor het publiek toegankelijk is, enkel voor begeleide groepen.

Die begeleiding kregen we van twee zeer gemotiveerde stadsgidsen met een hart voor hun stad en een hart voor de bewoners, waaronder zeker de begijntjes:

Jonna Zander en Nicole Claes.

Voor we in twee groepen aan de wandeling begonnen kregen we van Jonna de uitleg over de toren van uurwerkmaker Louis Zimmer, Zimmer schonk voor die viering van 100 jaar belgisten (gemor van de toehoorders, hoe zou dat komen?) een “Jubelklok”.

’t Stadsbestuur besloot om de vestigingstoren “Cornelius” te behouden en daarin deze prachtige klok, die zoveel meer doet dan de tijd aangeven, onder te brengen.

Het eerste verhaal was verteld: er zouden er nog vele volgen.

Jonna en Nicole gingen met elk hun groep hun eigen weg door de bouwwerf die ’t Begijnhof vandaag is: nogal wat huisjes worden grondig gerestaureerd, met respect voor de authentieke voorgevels. Eenmaal de voordeur voorbij is alles gloednieuw: de tijd van “het huiseke in den hof” is voorbij. Heeft daar iemand heimwee naar? Evenmin als dat je voor water naar de pomp moet lopen, denk ik. Dat komt nu uit de kraan, maar de pompen zijn in de begijnhofstraatjes wel blijven staan.

Samenkomen in de Sint-Margaretakerk: weelderig aangekleed met beelden van marmer uit het Toscaanse Carrara en een kolossaal Forceville-orgel. Zoals onze gidsen zeiden: in deze kerk zie je dat de Lierse begijntjes niet bepaald arm waren.

Patt had voor hier nog een toegift voorzien: Yvonne, Lutgarde en Lutje brachten fragmenten uit “De zeer schone uren van Juffrouw Symforosa, begijntjen”, de roman van Felix Timmermans, die andere bekende Lierenaar.

Terug op wandel zagen we het beeldje van Symforosa, en in het kantmuseum het wandkleed dat als afbeelding diende voor een uitgave van het boek. Dat kantmuseum was gelijk de afsluiter van een in alle opzichten ge(s)laagd bezoek.

En zoals in de boeken van Nero op ’t eind een wafelenbak hoort, zo hoort een dorstlesser, in dit geval op het terras van New Cafe Bananas, tot de traditie van de bezoeken die Seniorenforum regio Antwerpen organiseert.

Waarna, voor wie ingeschreven had, kon genieten van een zeer verzorgde maaltijd in het “Hof van Aragon”.

Dank aan Jonna en Nicole voor ’t gidsen, dank aan Yvonne, Lutgarde en Lutje voor de voordracht, dank aan de fotograven, dank aan jullie allen die erbij waren maar vooral dank aan Patt voor de uitnodiging om dit te doen en de keuze van café en restaurant: beiden waren top!