Met -vanop zijn sterfbed en zijn Inge aan zijn zijde- een laatste blik op de Noordzee en de weidsheid van het kustlandschap, overleed Karel Luyckx op  03.10.2023 te Zeebrugge op 81 jarige leeftijd.

Karel was een zuiver nationalist die de periode van de heropstanding van de Vlaamse Beweging na WO2 meemaakte en er als militant actief en verdienstelijk aan deelnam. Hij koos niet de makkelijkste weg toen hij als jonge man toetrad tot de VMO, die in die periode dikwijls als speerpunt van de Vlaamse acties optrad en bijwijlen de klappen -letterlijk en figuurlijk- moest incasseren. Karel werd een van de luitenanten van Wim Maes, de iconische VMO leider. Over die periode schreef Karel het boek “De mannekens van Wim Maes”.

Karel bleef de nationalisten en identitaire bewegingen steunen waar hij kon. In de zeventiger jaren engageerde Karel zich in de neo-dinaso beweging DSB van Maarten Van Nierop. Hij werd er militantenleider. Karel had een grote bewondering voor Joris Van Severen en het Verdinaso. Niet alleen omwille van de orde, stijl en discipline die er van uitgingen maar vooral omdat de finaliteit van de Vlaamse Beweging in een groter geheel, de Verenigde Nederlanden, werd gesitueerd. In zijn laatste boek “Het grote Misverstaan” laat Karel een aantal Vlamingen en Nederlanders over de hereniging van de Nederlanden nadenken.

Karel was een verdienstelijk free-lance journalist. Hij schreef artikels in diverse bladen en tijdschriften. Hij was ook gewezen redacteur van de sportrubriek van “’t Pallieterke”. Zijn maatschappelijke betrokkenheid en ruime interessesfeer, gepaard met een scherpe pen, maakten dat Karel een 17-tal boeken tot stand bracht, als auteur of redacteur. Zo zorgde hij ook voor de heruitgave van de “Mechelse catechismus” een boekje dat senioren zich uit hun schooltijd zeker herinneren. Dat bracht enige opschudding teweeg….

Het persoonlijk leven van Karel werd getekend door een groot drama: de moord op zijn zoon in Duitsland door een Turks immigrant. In zijn boek “De moord op Gert Luyckx” zet Karel de feiten uiteen.

Karel was een “overtuigd” Antwerpenaar. Zijn liefde voor en kennis van de stad vinden we o.a. terug in zijn boeken “Handel en wandel in Antwerpen”, “Een eeuw Sport in Antwerpen”, “De Haven”. Gezondheidsproblemen brachten mee dat Karel enkele jaren terug de zeelucht opzocht en te Zeebrugge belandde. Hij bleef Antwerpenaar maar dan een “Antwerpenaar aan de kust”. De meest door hem gestelde vraag aan zijn West-Vlaamse gesprekspartners was “Wilt u eens herhalen…”. Maar zijn bewondering voor de culturele rijkdom van de provincie was groot en groeide. Bovendien had hij karaktertrekken die met de West-Vlaamse mentaliteit overeen kwamen. Karel besloot daarom een boek samen te stellen over zijn tweede liefde. Het werd “Liefdesbrieven aan West-Vlaanderen”. Het zinde hem dat o.a. Hilde Crevits een bijdrage leverde. Karel en Inge waren de laatste tijd als bestuursleden actief in het Seniorenforum Brugge en Oostkust.

Met Karel Luyckx verdwijnt een markante figuur uit een bewogen tijd. Een zuiver, vrij denkend idealist die nooit “postjes” -politieke of andere- geambieerd heeft. Mede dankzij figuren als Karel staan we in Vlaanderen waar we staan. Verder dan men in de vijftiger jaren kon vermoeden maar niet ver genoeg voor velen. Omwille van een falend geschiedenisonderwijs hebben de meeste jongeren geen benul meer van de inspanningen en offers die in de naoorlogse periode werden gebracht. Spijtig. Wij zullen Karel nooit vergeten.

Uitvaart: Stella Mariskerk, Stella Marislaan, Zeebrugge, zaterdag 7 oktober, 11.00 u.

Condoleren: www.uitvaartzorg-ackaert-vanheste.be