Met de dood van Angéle Laplasse verdwijnt opnieuw een stukje Vlaamse (repressie) geschiedenis

We vernemen het overlijden op 93-jarige leeftijd van Angéle Laplasse (1929-2023), weduwe van Valere Sigmans en dochter van Henri Laplasse en Irma (geboren Irma Swertvaeger). De afscheidsdienst vond plaats in intieme kring.

Angéle overleed op 25 maart in Sint-Kruis, waar tijdens de zwarte repressieperiode duizenden nationalisten en Vlaamsgezinden in een ‘kamp’ werden opgesloten. Onder de gedetineerden in het interneringskamp bevonden zich o.m. dom Modest Van Assche, abt van de abdij van Steenbrugge, de bokskampioen Karel Sys en de woordkunstenaar Antoon Vander Plaetse, om er maar enkele te vernoemen

Tijdens haar jeugd was Angèle actief bij de Dietsche Meisjesscharen (DMS), haar broer Frederik bij de Fabriekswacht, terwijl moeder Irma van geen enkele organisatie lid was.

Tot het einde van haar leven bleef Angéle het Vlaams-nationalisme trouw. Haar sympathie voor het VB mocht iedereen van haar weten. Horen deed ze niet meer, of amper, maar lezen was er nog bij. Zo bleef ze een trouwe abonnee van ’t Pallieterke en andere bevriende tijdschriften.

Haar broer, Frederik Laplasse, met wie alles aan het rollen was gegaan, overleefde de repressiegolf en stierf in 2013 op 88-jarige leeftijd in zijn woning te Oostduinkerke.”

Het verhaal van moeder kennen we al lang: Irma Laplasse werd schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Nadat ook haar rechtszaak in beroep en een gratieverzoek waren afgewezen werd ze de dertigste mei 1945 in de gevangenis van Brugge terechtgesteld.

Amnestie werd in dit hatelijke land nooit bespreekbaar !

Onze oprechte deelneming aan de familie

RVW

PS: bij de plaatsing van het stukje maakte ik enkele fouten qua voornamen. Een vriendelijke lezer maakte me er attent op, waarvoor duizendmaal dank.