De wonderboom die zeer giftig is voor de mens en het paard. 

De olm voor de uilen die schuilen op de takken van de olm.  

De ahorn of de esdoorn die huilt.

De berk met het berkensap en de zilverwitte stam die doet denken

aan de berkenkruisjes op de vlakten van Rusland.     

De kersenboom (Prunus cerasus) die doet denken

aan de kersentuin van Tsjechov.

De knotwilg aan de rand van onze weiden op onze polders.

De magnolia omdat die zo mooi in bloei kan staan met zijn bloemen.

De ratelpopulier (voor zijn rare naam).

De peppel omdat de peppel mij herinnert

aan een gedicht van de verheven dichter Leopold.      

De dennenboom voor onze eenzame kerstdagen en kerstgezangen. 

De sequoia omdat die zo hoog reikt naar de Californische hemel

en een grote treurwilg

zoals ik er een zag in Brugge aan het Minnewater.   

Hendrik Baudewijn Carette (°Bugge, 17.12.1946) is dichter en essayist.

Hij debuteerde met de dichtbundel Winter te Damme & andere minder beroemde gedichten van de jonge meester (Brugge en Den Haag: Uitgeverij Sonneville en Nijgh & Van Ditmar, 1974).

Hij behaalde de Trap-prijs in 1979 en in 2011 ontving hij de Dr. Ferdinand Snellaertprijs.

In 2013 werd hij ook benoemd tot de eerste en enige havendichter van de stad Brugge (Zeebrugge) en in 2015 behaalde hij te Bennekom de eerste prijs bij de Gedichtenwedstrijd Vrijzinnigen Nederland met zijn gedicht “Een avond na de oogst op het Ganzenhof” dat op muziek werd gezet en gezongen door Guus van Wolde.

De muziek bij het gedicht “Jean Sibelius, opus 44 (Valse triste)” werd gecomponeerd en ingespeeld door Eduard Aeilkema op 3 november 2011.

Een groot aantal van zijn gedichten verschenen in periodieken als Ballustrada, Brugge die Scone, Deus ex Machina, Het Liegend Konijn, Meervoud, TeKos en diverse boemlezingen. 

Hendrik bracht ook enkele gedichten tijdens onze seniorendag in het Vlaams Parlement.