Winkels leeg geplunderd, openbare gebouwen verwoest, scholen vernield, auto’s in brand gestoken en gewone burgers aangevallen, is de trieste balans van de ergste vreemdelingenrellen ooit in Frankrijk. De rellen van de afgelopen dagen hebben in heel Frankrijk een verwoest landschap achtergelaten. De beelden op televisie en de video’s op sociale netwerken zullen nooit volledig de realiteit weergeven van wat de slachtoffers van dat gespuis meemaakten.

Nu moet er dringend geluisterd worden naar het leed van degenen die, zonder iets van iemand te vragen, elke ochtend opstaan om naar hun werk te gaan of een bedrijf te runnen, alles zijn kwijtgeraakt.

Door deze plundering gaat hun hele beroeps- en gezinsleven in rook op. Het is begrijpelijk dat ze zich niets aantrekken van de grote sociologische verklaringen voor het gedrag van jonge plunderaars. Ze hebben lak aan het discours van achtergestelde wijken en buurten, die de oorzaak zouden zijn van hun crimineel gedrag. Aanvankelijk is geen enkele wijk a priori achtergesteld, Dat wordt ze pas wanneer een horde onaangepaste vreemdelingen er zich komt vestigen en hun buurt laten verloederen. Dat is in Frankrijk zo, dat is in België zo en dat is overal zo.

Nog minder geven de slachtoffers om de krokodillentranen van links, dat, na schuldige welwillendheid te hebben getoond tegenover hun aanvallers, hen nu verzekert van haar steun.

De gutmenschen verklaren nu dat dit crimineel schouwspel van de vorige dagen geen invloed zal hebben op de Franse economie of op de aantrekkelijkheid als zakenlocatie. Dat zouden we graag denken, maar we betwijfelen het. De herhaalde plunderingen van de stadscentra, die over de hele wereld te zien waren, hebben de reputatie al ernstig geschaad. De enorme kosten hiervan zullen door iemand gedragen moeten worden. Verzekeringsmaatschappijen zullen natuurlijk een deel van de kosten betalen, waardoor ALLE premies voor alle Fransen zullen verhoogd worden. Maar de staat, met andere woorden de belastingbetaler, zal ook voor de zoveelste keer de rekening moeten betalen. De Fransen zullen dan de dubbele last moeten dragen van het herstellen van de infrastructuur waar ze al voor betaald hebben. En hoe zit het met gespuis zelf ? Goede zielen verkondigen hoe oneerlijk het zou zijn om hen te laten betalen, aangezien ze slachtoffers van de maatschappij zijn. Hoe het toevoegen van ellende aan ellende tot chaos zou kunnen leiden. Alsof de straffeloosheid die ze genieten niet al tot dat resultaat heeft geleid.

Verbijsterd – dat is zowat zijn specialiteit – door de gebeurtenissen zou Emmanuel Macron bereid zijn om financiële sancties op te leggen aan de families van de delinquenten. De overgrote meerderheid van de Fransen wacht daar gewoon op, maar geloven er niet in. Veel beloven en weinig geven doet de zotten in vreugde leven.

Er moet kordaat en zonder treuzelen opgetreden worden tegen dat tuig dat rondtoert in wagens die een werkende mens zich niet kan permitteren. Het autootje van de doodgeschoten ‘pizzabesteller’ had een waarde van 70.000 euro.

Na decennia van migratielaksheid wordt Frankrijk (en andere Europese landen) herhaaldelijk geconfronteerd met de onvermijdelijke gevolgen van het multiculturalisme en het falen van zijn assimilatiemodel.

Het groeiend aantal wetteloze gebieden, opruiing, rancune en openlijk anti-Frans racisme: ontkenning is niet langer een optie en alleen de minister van Binnenlandse Zaken kan nog steeds beweren dat er geen verband is tussen deze dramatische gebeurtenissen en de massale immigratie die het land al meer dan vier decennia wordt opgedrongen. De recente rellen zijn slechts een voorbode van de vuurzee die Frankrijk op korte termijn bedreigt als er niets gebeurt. Maar een ander beleid is nog steeds mogelijk, op voorwaarde dat ze verder gaan dan de oppervlakkige overwegingen en de ontkenning waarin de gesubsidieerde media de publieke opinie willen vangen.

Stop alle uitkeringen en neem bij het minste delict hun Franse nationaliteit af (de wet maakt dat mogelijk). Doe hetzelfde bij hun ouders. Alleen een harde repressie zal hen misschien tot inkeer brengen, hoewel we dat zelfs betwijfelen.

RVW