Deze maand moeten de Kamerleden zich buigen over de verlenging van de volmachten van de regering-Wilmès. Dat ze niet verlengd zullen worden, staat in de sterren geschreven. De ene na de andere partijvoorzitter liet immers al optekenen dat een verderzetting van deze regering niet hoeft.

Het komt zelden voor, maar ik kan mijn collega-partijvoorzitters alleen maar bijtreden. De vraag is echter hoe het nu verder moet. Premier Sophie Wilmès (MR) legde onbedoeld zelf de vinger op de zere wonde in de nasleep van een rampzalige persconferentie van de Veiligheidsraad. “Qua vorm kon het beter, het moment ook. Maar dat is hoe het in België werkt,” zei ze. En ze heeft gelijk.

Dansvloer
De realiteit is dat we de komende maanden zullen zien hoe de traditionele partijen hun traditionele paringsdans opnieuw zullen aanvangen. En er zijn inmiddels vele slachtoffers gevallen op de dansvloer van de Belgische politiek: van N-VA-voorzitter Bart De Wever, die pootjelap werd gedaan door PS-voorzitter Paul Magnette, over de Open Vld die uitgleed over haar eigen ambitie, tot de Vlaamse socialisten, die wel willen meedansen, maar nog niet over genoeg zelfvertrouwen beschikken.

Het Vlaams Belang danst niet mee. Wij bedenken ons, net zoals premier Wilmès: “Qua vorm kon het beter, het moment ook. Maar dat is hoe het in België werkt.” Of liever, dat is hoe België opnieuw bewijst dat het niet werkt. Men zou het wel eens durven vergeten, maar ook voor de coronacrisis was België een land in crisis. Met de hoogste belastingen en schulden, grenzen die zo lek als een zeef zijn en politici die niet verder kijken dan hun neus lang is. Een land waarin de bevolking – terecht – geen enkel vertrouwen meer heeft in de traditionele partijen. De totale mismeestering van de coronacrisis heeft dat wantrouwen van de mensen bevestigd.

Nieuwe plooi
Het is aan ons, aan het Vlaams Belang, om onze partijnaam de komende jaren meer dan ooit in de praktijk om te zetten. We moeten alles op alles zetten om Vlaanderen in een nieuwe plooi te leggen voor de toekomst. Zodat de Vlamingen eindelijk het beleid krijgen waar ze recht op hebben. Een beleid waarbij onze mensen op de eerste plaats komen. En meer dan ooit is duidelijk dat dat niet kan zonder ons.

Tom Van Grieken