Vlaamse vrienden, senioren in het bijzonder,

“Wij staan hier omdat wij het strijdbeginsel niet hebben opgegeven. 

We staan hier, dag op dag 75 jaar na de bevolen moord, omdat ook vandaag nog dat strijdbeginsel met staatsrepressie wordt bestreden. 

Vandaar dat we onze steunactie “75 rozen voor Dokter August Borms” ook hebben opgezet als steunbetuiging met hen die de komende dagen, de komende weken voor de repressierechtbanken moeten verschijnen. De kameraden van Voorpost, de jongeren van Schild & Vrienden. 

Hun misdaden zijn gekend: opkomen voor de cultuur en beschaving die Vlaams, die Europees is.”

Sta me toe mezelf te citeren. Ik sprak deze woorden bij het neerleggen van de krans op het graf van Dr. Borms, op 12 maart jongstleden. 

Vandaag is het 26 mei en deed een Mechelse repressierechtbank een uitspraak die elk donkerste scenario overtrof: vier leden van Voorpost die zich “schuldig” hadden gemaakt aan het ontrollen van een spandoek met de waarschuwing “Stop islamisering”, hoorden effectieve celstraffen uitgesproken worden! 

Vanzelfsprekend kan Voorpost rekenen op de steun van vele sympathisanten, en ook het Vlaams Belang bij monde van Barbara Pas en Marijke Dillen hebben zich al bij die steun aangesloten. Deze uitspraak roept bij velen woede op, onbegrip voor justitie, minachting voor de “onafhankelijkheid” van de rechtbank. Dit was nooit een crimineel proces, dit was vanaf ’t begin een politiek proces! 

Hier leent een rechtbank zich – en dat niet voor het eerst! – om een politieke stroming te criminaliseren. Ieder die vandaag zich bezorgd toont over migratie en asiel, is thans een bewezen racist. 

O, er zijn er ongetwijfeld die vandaag juichen, een fles opentrekken. Eentje in z’n “safehouse” die ik niet bij naam zal noemen, maar ook eentje op ’t Stadhuis van Mechelen. Nog steeds naarstig op zoek naar de daders van de “Reichstagbrand van Bilzen”, denkt hij vandaag een mokerslag te hebben uitgedeeld. 

Ook de regimepers zal weer, als naar gewoonte, de nadruk leggen op de “onverdraagzaamheid” die bestraft is geworden. Hoewel: ik denk dat de massale, overweldigende reactie via de sociale media op de “jacht op de korporaal” zowel in de regeringssalons als op de redacties met dichtgeknepen billen is gevolgd. 

Die algemene onvrede, zo plots en zo massaal geuit, zag niemand aankomen. Je kan dan wel een “frustratieboek-pagina” laten afsluiten, je kan vragen om wat gebruikers te hinderen… dat kan even werken maar op langere termijn wreekt zich dat. En is het echt zo verstandig om een kanaal waarlangs de burgers hun ongenoegen vreedzaam uiten, onbereikbaar te maken? 

Ook de actie van Voorpost was zonder enige vorm van geweld. En daarvoor krijg je in dit land effectieve celstraffen! Waarom zou men dan nog de geweldloze actie verkiezen boven het plunderen van winkels, het ineenslaan van agenten, het in brand steken van auto’s, het gooien van granaten, het afmaken van tegenstanders met een nekschot… zaken die in dit land ongestraft, zelfs onvervolgd blijven? 

Neen, niet wij gaan aan ’t plunderen slaan. Neen, niet wij zullen agenten toetakelen. Niet omdat we het niet kunnen – als senioren zou men het van ons zelfs niet verwachten – maar omdat we het woord van de Gruuthuse-familie tot het onze maken: “Plus est en vous”: Meer is in u.

Dat meer is onze waardigheid, onze fierheid om ook deze veroordeling met opgeheven hoofd te trotseren. Gelijk alle geweldloze middelen aanwendend om aan deze uitspraak zoveel als mogelijk ruchtbaarheid te geven. Direct al door het delen en vermenigvuldigen van teksten als deze en anderen. In de (nabije) toekomst mogelijk met manifestaties waarop we fysiek aanwezig en solidair kunnen zijn. 

En aan de vier van Mechelen, tot slot, nog dit: u stond daar niet met vier voor de rechter, u stond daar met vier miljoen Vlamingen!  

Dirk van Onckelen,

voorzitter Seniorenforum Antwerpen