Gaan we ons nog kunnen verwarmen?

Zullen we met Kerstmis elektriciteit hebben? Kunnen we ons deze winter goed verwarmen? Gaan we onze facturen kunnen betalen? Zullen bedrijven in staat zijn hun fabrieken draaiende te houden? Dit zijn vragen waarvan we dachten dat we ze nooit meer hoefden te stellen. We hadden alles wat nodig was. Tot voor kort voorzag kernenergie ons van overvloedige, goedkope en koolstofarme energie. Het was een wonderbaarlijke combinatie die economische belangen verzoende met de natuur en de (oprechte) milieubeweging.

Toen verscheen het linksgroene dogma: de kerncentrales moeten dicht. Politieke ploerten zoals Verhofstadt – de man die ons fortuinen heeft gekost en nog zal kosten – liep mee in de antinucleaire en pro-hernieuwbare ideologie, alleen om zijn paarsgroen gedrocht in leven te houden. Hopelijk zal dat individu zich ooit voor de rechtbanken moeten verantwoorden voor misdaden tegen het eigen volk. Intussen zet die grootverdiener nog een grote smoel op in het Europees Parlement, zij het dan in slecht Engels.

RVW