Sancties tegen Rusland missen hun doel en schaden Europese economie.

Jacques de Larosière, de gewezen baas van het Internationaal Monetair Fonds, werd in La Libre Belgique (15.10.2022) geïnterviewd ter gelegenheid van het verschijnen van zijn nieuwste boek en neemt standpunten in die bevestigen wat velen al schreven en denken over de schadelijkheid van de sancties tegen Rusland.

Op de vraag: “Wat vindt u van de doeltreffendheid van de westerse sancties tegen Rusland?” antwoordt Larosière: “Deze sancties dreigen Europa op termijn meer te verzwakken en te straffen dan Rusland zelf. Wij moeten ons afvragen of deze sancties gerechtvaardigd zijn. Is het doel van buitenlands beleid om zichzelf te martelen of is het om de oorlogsspanning ter plaatse af te zwakken? Ik denk dat de tweede doelstelling door middel van diplomatie moet worden nagestreefd. Deze sancties dreigen de Europa meer te treffen dan het ‘gesanctioneerde’ Rusland. Is het aanvaardbaar dat de Europeanen sancties toepassen die, na analyse, veel schadelijker blijken te zijn voor hun economie dan voor die van het land dat zij beweren te sanctioneren?

Je moet wel blind zijn voor het economische en sociale drama dat zich in Europa afspeelt (en ons volledig ondergeschikt maakt aan de Verenigde Staten) om sancties te blijven opleggen en zelfs te verhogen die een verwoestend boemerangeffect hebben en catastrofale ellende veroorzaken die met de dag groter wordt. En hier blijkt, zowel in België als in de meeste andere Europese landen, dat de sociale partners, zowel aan de kant van de werknemers- als aan de kant van de werkgeversorganisaties, zich zwaar vergissen in hun doelstelling. Wat heeft het voor zin om op straat te demonstreren om loonsverhogingen te verkrijgen, die absoluut noodzakelijk zijn om te overleven, als de bedrijven op instorten staan. En kan ze daarom niet betalen. Heeft het van de kant van de werkgevers nog zin om bij de regering te gaan bedelen om een vorm van steun als het hele economische weefsel wordt afgeslacht? Zou het niet verstandiger en vooral doeltreffender zijn om samen met hun collega’s in andere Europese landen druk uit te oefenen op hun respectieve regeringen om dit suïcidale beleid een halt toe te roepen?  En ook om de Europese Commissie eraan te herinneren dat haar bevoegdheden uitsluitend afkomstig zijn van de landen die de EU vormen. En dat het dringend noodzakelijk is deze sancties te beperken, te voorkomen dat de heer Zelensky alle onderhandelingen blokkeert en vooral de ruïneuze uitgaven te stoppen. Alleen al de meest recente, die Ursula von der Leyen wilde, geeft 1,5 miljard euro per MAAND aan Oekraïne.

Een verleden dat iemand minder schijnheilig zou moeten maken. Het gaat er niet om, nogmaals, de agressie van Rusland tegen Oekraïne op zijn minst te verdedigen. Het is volledig afkeurenswaardig. Dat staat buiten kijf. Toch is het Westen niet in de positie om de Russische houding te bekritiseren. Hun verleden pleit niet in hun voordeel. Sinds 1974, na een bijzonder brutale militaire agressie, bezetten de Turken Noord-Cyprus, zonder dat iemand daar last van heeft.

In 1998 en 1999 voerde de NAVO agressie uit tegen Servië, met extreme brutaliteit en zonder enig VN-mandaat. Vervolgens amputeerde het eenzijdig zijn provincie Kosovo om er een islamo-maffia-staat in het hart van de Balkan van te maken, die de EU bovendien financiert.

Zijn we vergeten dat de Verenigde Staten in 2003, met de steun van bepaalde Europese landen, Irak zonder geldige reden hebben aangevallen en de internationale gemeenschap valse bewijzen hebben voorgelegd die volledig door de Amerikaanse geheime diensten zijn gefabriceerd?

Als we Rusland vandaag terecht kunnen veroordelen voor het gebruik van de gewetenloze huurlingen van de Wagner-groep, moeten we dan de misdaden van de Blackwater-huurlingen die door de Amerikanen in Irak zijn ingezet, uitwissen? Een bedrijf waarmee de vice-president, Dick Cheney, banden had. Dus als Poetin een oorlogsmisdadiger is, is Bush Jr. dat dan ook niet?

Moeten we er tot slot aan herinneren dat Frankrijk en Engeland in 2011 Libië hebben aangevallen en daarbij het hun verleende internationale mandaat ver hebben overschreden? En organiseerde opzettelijk de moord op Kadhafi. Dit is zeker geen groot verlies, maar vanuit juridisch oogpunt is deze actie op zijn minst twijfelachtig.

In deze context, en (laten we het nogmaals herhalen om elke dubbelzinnigheid te vermijden), zonder in het minst de Russische agressie tegen Oekraïne te rechtvaardigen, klinkt de moraliserende rol van het Westen in het huidige conflict ronduit vals.

In plaats daarvan is de dringende taak om te proberen een oplossing te vinden die vrede kan brengen. Er is er één: terugkeren naar de Minsk-akkoorden van 2015 die opzettelijk werden getorpedeerd door de Oekraïners (en niet alleen door de heer Zelensky die nog niet aan de macht was)die de Russischtalige bevolking van Donbass bleven afslachten. Een conflict dat meer dan 15.000 doden heeft opgeleverd, waarvan de meesten zijn gemarteld en vermoord door de neonazi’s van het Azov-bataljon. Misdaden die in de doofpot zijn gestopt.

In een tijd waarin onze economieën werkelijk aan de rand van de afgrond staan, zoals blijkt uit het recente rapport van Graydon Creditsafe dat door de Echo is gepubliceerd, waaruit blijkt dat 27% van de Belgische bedrijven rechtstreeks wordt bedreigd door de crisis die eerst door de beperkingen en nu door de energiekosten als gevolg van de sancties tegen Rusland is ontstaan, is het misschien tijd om tot bezinning te komen.

Jacques de Larosière de Champfeu, geboren op 12 november 1929 in Parijs, is een hoge Franse ambtenaar en bankier. Hij was directeur van de Schatkist (1974-1978), directeur van het Internationaal Monetair Fonds (1978-1987), gouverneur van de Banque de France (1987-1993) en president van de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (1993-1998).