Het bezoek van Kwik en Flupke aan Dubai eindigt in een debacle: ‘In het frietkot bleek de andalousesaus niet voorradig’ !

Brussel wordt de hele week in de kijker geplaatst in het Belgisch paviljoen in Dubai. De Brusselse minister Pascal Smet (Vooruit) mocht de honneurs waarnemen. De man die beloofde om met zijn vriend naar Brazilië te emigreren, maar dat nooit deed, werd nog maar eens boven zijn paard getild. Maar goed, terug naar Dubai.

De bonte verzameling, die was meegereisd met het koningspaar, bestond uit figuren weggeplukt uit de schilderijen van Bruegel, vendelzwaaiers, steltlopers uit Merchtem en Jean-Marie Pfaff.

Op het dak van het paviljoen in Dubai – alcohol is niet verboden in Dubai – vloeide de Stella Artois rijkelijk, al dronk het genodigde volk, geheel in lijn met de sfeer van Dubai, toch liever bubbels in afwachting van het koningspaar. Als voorspel bracht een schlagerzanger waanzinnig luid enkele Belgische hits, maar voegde bij gebrek aan een passend repertoire chansons dan maar Charles Aznavour toe aan zijn lijstje.

Ondertussen brachten obers uit Pakistan en Bangladesh hapjes van tomaat-garnaal en américain préparé.

Toen vergane glorie Jean-Marie Pfaff opdook in het paviljoen, waarna die zich uiteraard meteen naast het vorstenpaar wurmde, waarbij hij het nodige volk opzij duwde om toch maar voor de lenzen van de meegereisde fotografen te kunnen verschijnen, bereikte de absurditeit zelfs in het excessieve Dubai een hoogtepunt.

Het vorstenpaar maakte tijd voor een praatje met de aanwezigen. Een enkele Belgische bezoeker testte ondertussen de frituur onderaan het gebouw. De frieten waren best te pruimen, alleen ook hier een kras op de Belgische ziel: de andalousesaus bleek niet voorradig. Als belgicist kan je stellen dat dat geen echt probleem kan zijn, gezien Andalusië tot nader order geen gewest van België is.

Dat alles sloot onverbiddelijk aan bij de sfeer en aanpak waarin het Belgische paviljoen (prijskaartje: 13,5 miljoen euro belastinggeld) op die Wereldtentoonstelling lijkt te baden: een wat infantiele hang naar een vermeend glorieus verleden, doorspekt met stripfiguren, terwijl de geur van frieten en wafels uit het kraam op het gelijkvloers van het paviljoen de échte lokroep vormt.

Info: Business AM