Terwijl de regering miljarden besteedt aan de oplopende kost van asiel en migratie, zorgt ze er door besparingen en verdoken belastingen voor dat het leven voor de Vlaming fors duurder wordt. Op basis van tientallen parlementaire vragen, overheidsrapporten, begrotingscijfers en jaarverslagen berekende de studiedienst van het Vlaams Belang dat de minimale jaarlijkse immigratiekost oploopt tot 7,2 miljard euro of 987 euro per belastingbetaler. De torenhoge immigratiefactuur is meteen de aanleiding voor de nieuwe campagne van het Vlaams Belang onder de noemer ‘Het geld is op, immigratiestop’.  

De combinatie van open grenzen met een open sociale zekerheid dreigt dit land in het faillissement te storten. Met een staatsschuld van 457 miljard euro torst elke werknemer in dit land meer dan 100.000 euro schuld op zijn of haar schouders. En dat cijfer blijft, onder impuls van de aanhoudende immigratie, gestaag stijgen. De straffe tweets van bepaalde regeringsleden kunnen niet verhullen dat er afgelopen jaar 124.000 nieuwkomers naar ons land kwamen, wat meer is dan de totale bevolkingsomvang van een stad als Brugge. Ze kunnen ook niet verhullen dat het aantal nieuwe-Belgen op een jaar tijd met 60 procent is gestegen van 26.238 in 2015 naar 41.459 in 2016. Kortom: ook met N-VA aan de knoppen draait de Belgenfabriek op volle toeren.

En hoewel tal van politici aanvankelijk uitriepen dat de ‘nieuwkomers’ van vandaag garant zouden staan voor de pensioenen van morgen, spreken de cijfers dat met klem tegen. Amper 4 op de 10 niet-EU burgers werkt. Bij de erkende asielzoekers is de situatie ronduit dramatisch. Uit nieuwe cijfers van Actiris blijkt dat 8 op 10 van deze nieuwkomers niet werkt en zich nestelt in de uitkeringshangmat van de Belgische staat.

Ook op het vlak van onderwijs, mobiliteit en huisvesting zijn de gevolgen van de aan de gang zijnde immigratielawine desastreus. Terwijl meer dan 124.000 Vlamingen op de wachtlijst staan voor een sociale woning wordt een kwart ervan toegewezen aan mensen die niet over onze nationaliteit beschikken. Meer dan ooit staat massa-immigratie haaks op sociale rechtvaardigheid.

En ook in het kader van de recente discussie over het korten van de pensioenen van werkloze 50-plussers gaat de gigantische immigratiefactuur in tegen elk rechtvaardigheidsgevoel. Terwijl het gemiddeld pensioen voor iemand die een volledige loopbaan heeft gewerkt 1.100 bruto bedraagt, bedroeg de gemiddelde opvangkost per asielzoeker 1.295 euro.

Op basis van tientallen, parlementaire vragen, rapporten van overheidsagentschappen, overheidsrekeningen en begrotingen maakte de studiedienst van het Vlaams Belang een minimalistische berekening van de immigratiekostprijs. Uit dat rekenwerk leren we dat de immigratiekost jaarlijks oploopt tot minimum 7,2 miljard euro. Dat is 987 euro per belastingplichtige. In het kader van de armtierige Belgische pensioenen: met dit geld zou men een jaarlijkse pensioenverhoging kunnen financieren van 3.692 euro per pensioengerechtigde.

Kaderend:

7,2 miljard = 1,3 miljard meer dan het totaal van de betaalde werkloosheidsuitkeringen in 2016

7,2 miljard = 3 x het totale Vlaamse budget 2017 voor mobiliteit en openbare werken

7,2 miljard = 106 procent van het totale budget 2016 voor ziekte- en invaliditeitsuitkeringen

7,2 miljard = een jaarlijkse verhoging van het kindergeld van 2.571 euro per kind

Met de campagne ‘Het geld is op immigratiestop’ roept het Vlaams Belang de regering op om op de stoere woorden ook stoere daden te laten volgen. Het Vlaams Belang legt ter zake volgend actieplan op tafel:

1. Grenscontroles zijn nog steeds een doeltreffend middel om illegale immigratie en de import van criminaliteit aan banden te leggen. Landen moeten het recht hebben op elk moment naar eigen goeddunken over te gaan tot het invoeren van grenscontroles waar, wanneer en voor hoelang zij dat nodig achten. De inzet van Belgische marineschepen mag niet langer dienen om de illegale immigratie te faciliteren, maar moet erop gericht zijn ze te verhinderen en op die manier te beletten dat mensen aan hun gevaarlijke overtocht beginnen.
2. Gezinshereniging blijft het grootste immigratiekanaal naar dit land. Het systeem genereert niet alleen een permanente instroom, maar zorgt er ook voor dat het integratieproces telkens van nul moet herbeginnen. De regels voor gezinshereniging moeten dan ook worden aangescherpt.
3. De achilleshiel van elke geloofwaardige immigratie- en asielpolitiek is en blijft een effectief en efficiënt uitwijzingsbeleid. Daarvan is nog steeds geen sprake. Zolang een uitwijzingsbevel niet wordt gevolgd door een effectieve repatriëring blijft zich via ‘radio gsm’ het bericht verspreiden dat men in dit land – eens voet aan wal gezet – kan blijven. De extra plaatsen in de gesloten instellingen die er de voorbije twee jaar bijkwamen, zijn slechts een druppel op een ondertussen oververhitte plaat. De middelen voor de gedwongen terugkeer van illegalen moeten drastisch worden opgetrokken. In plaats van het huidige gedoogbeleid tegenover illegale immigratie moet bovendien werk gemaakt worden en een actief opsporings- en uitzettingsbeleid.
4. Het inburgeringsbeleid is nog steeds veel te vrijblijvend. De beloofde resultaatsverbintenis inzake inburgering is een lege doos. Het Vlaams Belang wil dat de toekenning van een permanente verblijfsvergunning afhankelijk wordt gemaakt van het slagen in een objectief inburgerings- en taalexamen.
5. Enkele jaren geleden werd de ‘Snel Belg’-wet vervangen door een ‘Vlotjes Belg’-wet. Om de nationaliteit te verwerven, is de minimale verblijfsduur nog altijd te kort, de economische zelfredzaamheid te laks en de inburgeringsvoorwaarden te vrijblijvend. Op die manier wordt de nationaliteit feitelijk gedegradeerd tot een voordeelkaart van de nv België. Het Vlaams Belang pleit dan ook voor een verstrakking van de nationaliteitswetgeving. De dubbele nationaliteit moet worden afgeschaft.
6. Immigranten krijgen van dag 1 toegang tot toegang tot onze sociale zekerheid en sociale voorzieningen. Dit werkt als een magneet op gelukzoekers van over heel de wereld. Het Vlaams Belang wil de toegang tot onze sociale zekerheid afhankelijk maken van een minimum verblijfsduur en minimum arbeidsprestatie in ons land. Bijstands-, kinderbijslag- of sociale woningfraude door allochtonen die buitenlandse eigendommen hebben, blijft bijna steeds onbestraft bij gebrek aan controle-initiatieven. Het Vlaams Belang wil dat werk wordt gemaakt van een ernstige eigendomscontrole in de herkomstlanden.
7. In afwachting van de heroverdracht van het immigratiebeleid naar de lidstaten, moeten de bestaande Europese immigratierichtlijnen maximaal worden benut. Dat is in dit land tot op heden niet het geval. Zo zijn de Belgische regels inzake gezinshereniging nog lakser dan de Europese richtlijn toelaat. Op Europees niveau moet dit land bondgenootschappen zoeken met landen die een kordater immigratiebeleid voorstaan én moet het een voortrekkersrol spelen in het aanscherpen van het immigratiebeleid. Ten gronde is het Vlaams Belang van oordeel dat elke lidstaat opnieuw het recht moet hebben om zélf te bepalen wie onder welke voorwaarden het land binnenkomt.
8. Het Vlaams Belang wil geen versoepeling van de regels voor ‘economische immigratie’. De bewering dat ‘economische immigratie’ de illegale instroom zal verminderen, mist elke onderbouwing en wordt bovendien door de feiten tegengesproken. De bewering dat de achterpoort van de illegale immigratie kan worden gesloten door de voordeur open te zetten, getuigt van wereldvreemdheid. De economische immigratie waarvan sprake zal gewoon een extra toegangspoort vormen, maar zal de andere immigratiekanalen geenszins ontlasten.
9. De conventie van Genève moet herbekeken worden. Het uitgangspunt moet zijn dat asielzoekers in eigen regio worden opgevangen. Opvang in eigen regio leidt niet alleen tot een efficiëntere besteding van de beschikbare middelen, maar maakt ook de terugkeer naar eigen land – eens de problemen zijn opgelost – gemakkelijker.
10. Er moet meer druk worden uitgeoefend op derde landen die niet meewerken aan het indammen van de illegale immigratie en de strijd tegen de mensensmokkel. Ontwikkelingshulp, samenwerkingsverbanden en gunstige handelsverdragen moeten worden gekoppeld aan de bereidheid van derde landen om afgewezen asielzoekers en andere uitgewezen onderdanen terug te nemen.

Lees hier de campagnefolder.

Lees hier de toelichtende immigratiekostprijsberekening