In een land waar gezinsherenigingen voor vreemdelingen – uit alle hoeken van de wereld – dagelijkse kost blijken te zijn, worden Vlaamse koppels – na zestig jaar lief en leed te hebben gedeeld – noodgedwongen uit elkaar gerukt.  Kan het schandelijker?  Het overkwam  nochtans Roger Lybaert en zijn vrouw Vera uit het Antwerpse Kontich, die beslisten om in een woon-zorgcentrum in te trekken.  Maar dat gaat niet door,  want Roger mag zijn vrouw niet vergezellen.

De uitleg is dat de man, Roger (87),  niet kan instaan voor de verzorging van zijn Vera (83 jaar).  Het woonzorgcentrum kan dat wel, maar voor Roger is er geen plaats meer.  Natuurlijk gaat deze onmenselijke maatregel over centen. De huidige regelgeving laat gezonde partners toe in het rusthuis zonder dat ze de plaats innemen van een zorgbehoevende bejaarde.  De partner betaalt dan  alleen de hotelprijs en niet de veel duurdere dagprijs, wat voor de verzorgingsinstellingen natuurlijk niet aantrekkelijk.

“We zijn zo met elkaar verstrengeld, maar nu worden we uit elkaar getrokken, onmenselijk”, en, “Ik zoek haar ’s nachts in bed, maar ik vind haar niet”, weet Roger nog te vertellen.

Inderdaad onmenselijk.