In zijn maandelijkse column ‘Kompas’ haalt Philip Roose het opiniestuk van Vlaams Parlementslid Jean-Jacques De Gucht (Open Vld) door de mangel. “De afkeer van Jean-Jacques De Gucht voor het traditionele gezin is wel typisch voor links-liberalen die enerzijds beweren een ‘open’ en ‘tolerante’ visie op de mens en samenleving te hebben, maar anderzijds een diep wantrouwen koesteren tegen traditionele sociale, culturele, religieuze en zelfs biologische banden”, klinkt het.

Op 26 juli schreef Vlaams Parlementslid Jean-Jacques De Gucht (Open Vld) een opinie in Knack.be waarin hij de Italiaanse omgang met LGBTQI+-gemeenschap ‘fascistisch’ noemt. Deze uitspraak is problematisch omwille van diverse redenen.

Links-liberalen nemen tegenwoordig nogal vaak en snel het woord ‘fascisme’ in de mond wanneer ze geconfronteerd worden met standpunten die niet overeenkomen met de eigen ideologische visie op de mens en samenleving. Het toont niet alleen de eigen inhoudelijke leegte over deze ideologie aan, maar het is tevens een progressieve strategie om het debat over bepaalde onderwerpen onmogelijk te maken.

Wie vindt dat een land grenzen heeft en niet zomaar iedereen die mag oversteken, is al snel een racist. Wie niet akkoord gaat met alle eisen van de LGBTQI+-gemeenschap, is dan weer een homofoob. Vindt u, net zoals Italiaanse minister van familiezaken Eugenia Roccella, dat elk kind een vader en een moeder heeft, dan bent u volgens Vlaams Parlementslid Jean-Jacques De Gucht fascistisch.

Progressief vernauwt door deze verwijten steeds verder de bandbreedte van het democratisch debat, niettegenstaande ze voortdurend beweren te strijden voor open debatcultuur. Meer zelfs, ze hebben meermaals gepleit om kritiek op progressieve ‘rechten’ te verbieden en zelfs te bestraffen onder de noemer ‘haatspraak’.

Progressieven zijn anti-vrijheid

Links-liberale politici zijn goed in de eerste twee niveaus van communicatie, die van het woord en het lichaam. Ze kunnen het goed uitleggen in een hip en trendy stijl. Indien de kiezer hen echter zou beoordelen op de derde niveau, de taal van de daden, dan was iemand als Jean-Jacques De Gucht natuurlijk nooit verkozen geweest.

Niet de zogenaamde ‘fascisten’ zijn vandaag een probleem zoals de Aalsterse links-liberaal poneert; de grootste vijand van onze vrijheden is vandaag progressief. Denk maar aan de Digital Services Act van de Europese Unie die strengere contentmoderatie (lees: censuur) vereist van sociale media en zo de vrije meningsuiting aan banden legt.

Voor een Vlaams Parlementslid dat lid is van een partij die sociale en andere media op orwelliaanse wijze wil controleren in de strijd tegen ‘fake news’ en ‘hate speech’, lijkt het mij echter niet weinig ironisch dan er in zijn opiniestuk diverse onwaarheden staan. Zo beweert Jean-Jacques De Gucht dat de Italiaanse regering wil bepalen wie de kinderen naar school mag brengen? Dit klopt niet.

Rechten van het kind voorop

Ouders tekenen hier in Italië elk schooljaar een volmacht waarin ze zelf aanduiden wie hun kinderen mag komen afhalen. Wat de Italiaanse regering wel beslist, zoals in elk land, is wie er op de geboorteakte van het kind staat. Gelukkig maar. Stel u voor dat er rond afstamming geen wettelijk kader bestond. En die wet, niet ingevoerd, maar wel toegepast door de regering-Meloni, zegt dat alleen de biologische ouders op de geboorteakte mogen staan.

Misschien wil Jean-Jacques De Gucht juist die biologisch-juridische band tussen kinderen en hun ouders afschaffen. Het zou wel een vreemde eis zijn voor iemand die alles te danken heeft aan de eigen stamboom, maar het past wel in het transhumanistisch liberalisme waar er naast sociale, culturele, ethische ook geen biologische grenzen meer bestaan aan de menselijke ‘vrijheid.

De huidige Italiaanse wetgeving garandeert onder meer het recht van de burger om informatie over zijn of haar afkomst te verkrijgen. Ook in België zoeken veel kinderen nog steeds naar hun biologische ouders. Blijkbaar zijn hun rechten voor Jean-Jacques De Gucht ondergeschikt aan die van de LGTBQI+-lobby.

De progressieve burgemeesters mogen in Italië dus niet langer de wet overtreden en de namen van beide ‘ouders’ van hetzelfde geslacht registreren. De regering-Meloni viseert hier dus niet de geaardheid of de partnerkeuzes van LGTBQI+-koppels noch wil ze bepalen hoe het ideale gezin eruit moet zien. Ze past gewoon de wet toe.

De Gucht heeft afkeer voor traditionele gezin

Iedereen die afwijkt van die traditionele norm (“één moeder en één vader, netjes voor de kerk getrouwd”), zou volgens Jean-Jacques De Gucht een gevaar zijn voor de Italiaanse regering. Blijkbaar weet hij ondanks de talrijke verblijven op zijn Toscaanse familiedomein nog steeds niet dat de ‘fascist’ Meloni en haar vriend niet getrouwd zijn en toch samen een dochter hebben.

De afkeer van Jean-Jacques De Gucht voor het traditionele gezin is wel typisch voor links-liberalen die enerzijds beweren een ‘open’ en ‘tolerante’ visie op de mens en samenleving te hebben, maar anderzijds een diep wantrouwen koesteren tegen traditionele sociale, culturele, religieuze en zelfs biologische banden.

Het kan de regering-Meloni niet schelen met wat homoseksuele koppels in de slaapkamer uitsteken. Deze conservatieve regering stapt gewoon niet mee in elke eis van de LGTBQI+-lobby. Volgens de wetenschap heeft elk kind een biologische moeder en vader. Het tegendeel beweren is fake news. Ook draagmoederschap is illegaal in Italië en ook dit verbod werd niet door de ‘fascistische’ regering-Meloni ingevoerd.

Tegen vermarkting van kinderen

Deze regering wil nu ook terecht – vooral rijkere – Italianen vervolgen die kinderen krijgen via een buitenlandse draagmoeder en zo de Italiaanse wet omzeilen. Het feit dat dit wetsvoorstel zowel heteroseksuele als LGBTQI+-koppels betreft, ontkracht de stelling dat het om en strijd gaat tegen homoseksuele ouders. Het is een strijd tegen de commercialisering van lichamen, genetische materiaal en kindhandel.

Vandaag gaan bemiddelde koppels naar het buitenland waar de baarmoeder van een (meestal armere) vrouw wordt gehuurd en het genetische materiaal wordt geselecteerd op basis van ‘betere’ of ‘succesvollere’ uiterlijke kenmerken. Het doet denken aan de pseudowetenschappelijke eugenetica en rasverbetering in de eerste helft van de 20e eeuw waar de echte fascisten zo dol op waren.

Eens het kind dan geboren is, keren deze koppels terug naar Italië en vragen ze om de automatische transcriptie van het kind. Vandaag kan dat alleen voor de biologische vader of moeder, want niemand heeft twee biologische vaders of moeders. Dat is de ‘fascistische’ natuur der dingen waartegen links-liberalen zoals Jean-Jacques zo graag strijden.

De strijd voor LGTBQI+-rechten is echter steeds meer een strijd tegen elke limiet die de persoonlijke vrijheid en zelfbeschikking beperkt, ook de biologische. Indien het traditionele gezin niet meer de juridische basis vormt van de samenleving, en de biologische afstamming er niet meer toe doet, waarom zou men dan stoppen bij twee ouders?

Strijd voor de normaliteit

De strijd tegen de natuurlijke grenzen zien we tevens in de discussie rond het biologische geslacht en de genderidentiteit. Iedereen kan daarbij een man of een vrouw zijn, zonder dat iemand nog weet wat nu juist een man en vrouw is. Wetten die transgenders de toegang verbieden tot kleedkamers voor vrouwen, of die minderjarigen beschermen tegen een onomkeerbare gendertransitie, zijn volgens Jean-Jacques De Gucht ‘fascistisch’.

Conservatieven hebben vandaag de plicht de zwakkeren in de samenleving te beschermen tegen de hedendaagse links-liberale commercialisering van het lichaam, van genetische materiaal en zelfs van kinderen in naam van onbestaande ‘recht op een kind’ van de LGTBQI+-lobby. Kinderen hebben een natuurlijk recht op een band met hun biologische ouders en te weten van wie men afstamt. Elke vrouw heeft het recht om te leven zonder het eigen lichaam te moeten verhuren of verkopen voor een beter leven.

Indien het verdedigen van het traditionele gezin en biologische afstamming als juridisch referentiekader en het beschermen van de zwakkeren in de samenleving volgens Jean-Jacques De Gucht fascistisch is, dan moet hij er misschien eens dringend een boek over lezen in zijn Toscaans buitenverblijf.