Even terug in de tijd

Vijf dagen na de dood van Nahel, een 17-jarig Frans-Algerijns boefje, die eind juni in Nanterre door een politieagent werd doodgeschoten omdat hij o.m. verdachte bewegingen maakte, weigerde in te gaan op de bevelen en aanstalten maakte om één van hen omver te rijden, werd Frankrijk nacht na nacht geplunderd en in lichterlaaie gezet door ‘jongeren’ die onze cultuur komen verrijken.  

De dood van de jonge crimineel ontketende een ware volksopstand in de vreemdelingenwijken. ‘Critici’ beschuldigen de Franse politie van racisme en agressie naar burgers met een migratieachtergrond. Op meerdere plekken braken dagenlang vreemdelingenrellen uit, met als gevolg honderden gewonden en arrestaties en minstens 1 miljard euro schade. U leest het goed: 1 miljard euro!

Thomas

Nu, een goede week na de dood van Thomas, een 16-jarige dorpsjongen die werd doodgestoken aan het einde van een feestje, lopen de emoties ook hoog op, maar zijn moeder roept niet om wraak, zoals de mediageile moeder van Nahel, die geld rook in de dood van haar zoon, dat deed. Er werden geen wagens in brand gestoken, de winkels werden niet geplunderd en de Franse Assemblée hield geen minuut stilte. Thomas was dan ook maar een gewone 16-jarige jongen uit la France profonde, die een normaal leven leidde en zich in het weekend wat amuseerde met zijn vriendjes.

De feiten

In Crépol, een gemeente in het departement Drôme (Valence), werd de 16-jarige Thomas tijdens een dorpsfeestje doodgestoken. Na middernacht ontstond er paniek in het gemeentelijk feestzaaltje. Tientallen personen, die niet uit het dorp kwamen, bestormden de gemeentelijke zaal en begonnen de aanwezigen aan te vallen met messen, stenen en stalen buizen.

De 16-jarige Thomas, een jonge rugbyspeler, overleed aan zijn verwondingen toen hij in allerijl naar het ziekenhuis van Lyon werd overgebracht. De angstaanjagende omstandigheden van Thomas’ dood bewijzen eens te meer dat men nergens meer veilig is, zelfs niet in het grootste boerengat. Crépol en zijn 478 inwoners, zijn kerktoren, zijn rugbyteam, zijn schoolbusdienst, zijn cafeetje en zijn zaterdagavonddans zijn net zo min veilig voor criminaliteit als een woon- of buitenwijk in een van de vele Franse banlieues. Op het platteland, net als in de stad, zijn criminaliteit, drugshandel en anti-blank racisme, nu ook schering en inslag.

Betoging

Vorige zaterdagavond vond in Romans-sur-Isère, de stad waar de moordenaars van Thomas vandaan kwamen, een demonstratie plaats van jonge identitairen. Een 100-tal jonge demonstranten hadden de moed en het lef om te gaan demonstreren in het hart van de woonwijk ‘La Monnaie’, waar het criminele gespuis huist. En wat denkt u dat er gebeurde?

Minister van Binnenlandse Zaken, Gérald ‘Moussa’ Darmanin, stuurde zijn politie, niet zomaar politie… de elite oproerpolitie, de beruchte CRS 8.  De fatsoenlijke demonstranten, die geen geweld gebruikten, werden brutaal uiteengedreven en gearresteerd. Ongeveer twintig van hen zitten in hechtenis.

En alsof dat allemaal nog niet genoeg was, werd een van de betogers door het uitschot van deze no-go-zone geïsoleerd, ‘bijgewerkt’ en ernstig verwond. Hij ligt in ernstige toestand in het ziekenhuis, gelukkig niet levensbedreigend.

Met de moord op Thomas is er iets gebeurd dat de situatie verandert. Het Franse volk begint te begrijpen dat als ze dit laten gebeuren, hun ondergang nabij is. Sinds de zaak Merah, de jihadist die zeven mensen, waaronder drie kinderen, vermoordde tijdens verschillende schietpartijen, krijgen ze bij elke terroristische aanslag, bijna allemaal gepleegd door islamisten, te horen dat ze geen amalgaam mogen maken. Witte marsen met ballonnen en kaarsen, was steeds het infantiele antwoord op al de gruwel.

Maar dat zal niet lang meer werken. Jarenlang is mensen een schuldgevoel aangepraat door degenen die willen dat we het accepteren zonder iets te zeggen. Jarenlang hebben mensen zich laten beïnvloeden en deze schuldgevoelens geaccepteerd. Ze zwegen. Maar sinds de dood van Thomas is er iets geklikt. Mensen hebben het gezien en deze keer hebben mensen het begrepen. De mensen weten dat alles wat hen verteld wordt niet de moeite waard is.

In Ierland, Denemarken en Zweden, net als in Nederland en zoveel andere Europese landen, komen de mensen in opstand. Ze zijn het zat om zich te onderwerpen en weigeren te verdwijnen. Ze realiseren zich dat het maar eens moet gedaan zijn met zich te laten omvolken, laten beroven of laten mishandelen door gelukzoekers uit Sub Saharaans- of Noord Afrika.

Lafaards op de vlucht

De ‘Fransen’, zoals ze in de leugenpers werden afgeschilderd, weliswaar met Noord-Afrikaanse namen, waaronder de hoofddader Chaïd, die verantwoordelijk zijn voor de dood van Thomas, werden gearresteerd in Toulouse, laf op de vlucht naar Spanje in de richting van Noord-Afrika.

Daar waar ze thuishoren…..