Aantal asielaanvragen stijgt met bijna 50 procent in drie jaar tijd!

Het aantal asielaanvragen piekt. Een nieuwe asielcrisis dient zich aan. Dat wordt andermaal bevestigd door de nieuwste cijfers van het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS).

In vergelijking met dezelfde periode vorig jaar, steeg het aantal asielaanvragen in de eerste tien maanden van dit jaar met bijna 14 procent. Deze evolutie mag dan al markant zijn, nieuw is ze geenszins. Nadat drie jaar geleden – door de sluiting van de Balkanroute – het aantal asielaanvragen significant daalde, dikken de cijfers immers al drie jaar opnieuw aan.

In 2018 – het laatste bewindsjaar van voormalig staatssecretaris Theo Francken én een jaar waarin de illegale immigratie naar Europa terugliep – steeg het aantal asielaanvragen in dit land al met bijna 20 procent in vergelijking met het jaar voordien. Dit jaar doet minister Maggie De Block daar met een stijging van 14 procent nog eens een flinke schep bovenop.

“Wie de cijfers van de afgelopen jaren op een rijtje plaatst, kan niet anders dan concluderen dat het Belgische asiel- en migratiebeleid compleet in de soep is gedraaid”, aldus Kamerfractieleider Barbara Pas. In twee jaar tijd steeg het aantal asielaanvragen in dit land met liefst 41 procent. In vergelijking met 2016 steeg dat cijfer zelfs met bijna de helft (tot 48,5 procent).

Deze ontwikkeling hoeft niet te verbazen. Net zoals het asiel- en immigratiebeleid van Theo Francken vier jaar lang in grote lijnen een verderzetting was van dat van zijn voorgangster Maggie De Block, is het beleid van De Block vandaag feitelijk slechts de verderzetting van dat van Theo Francken.

Barbara Pas: “De kern van de zaak is en blijft dat de instroom in dit land meer wordt beheerd dan beheerst. Een grondige ommekeer kwam er niet. In het licht van de onmiskenbare en onhoudbare stijging van de asielinstroom herhaalt het Vlaams Belang zijn eis voor de opvang van asielzoekers in gesloten centra, een onmiddellijke verstrenging van de regels voor gezinshereniging voor asielzoekers, het optrekken van het aantal plaatsen in de terugkeercentra en een daadwerkelijke verstrakking van het uitwijzingsbeleid. Zo niet, blijft het dweilen met de kraan – en de geldbeugel – open.”