Waar komt die afkeer tegen Zwarte Piet toch vandaan, vraagt Barbara Pas zich af.
Eind oktober las ik in de pers een stukje over een Limburgse uitgeverij die een stock van 7000 kinderboeken vernietigd had omdat de figuur van Zwarte Piet erin voorkwam. De uitgeverij bleek gezwicht voor de dreiging van verscheidene boekhandels om haar boeken niet meer in te slaan, mochten de werken met Zwarte Piet nog verder aangeboden worden.

Het vernietigen van boeken heeft voor een boekenliefhebber als ik iets heel pijnlijks, maar helaas is het iets van alle tijden. We kennen allemaal de beelden van het Berlijn van 1933 of van Salman Rushdies Duivelsverzen in 1988. Lang voor het bestaan van camera’s kregen de werken van Luther al dezelfde behandeling, net als bijvoorbeeld ook de klassieke boekrollen in de bibliotheek van Alexandrië. Maar altijd kwam het neer op hetzelfde: een verwerpelijke censuur. Vandalisme op religieuze en politieke basis.

Hoe walgelijk die motivatie ook geweest moge zijn, er was tenminste een motivatie! De boeken bleken gevaarlijk in de tunnelvisie van enggeestige idioten. Ze konden de profeet of de grote leider van hun voetstuk halen… En dat is nu net zo moeilijk te vatten in heel deze idiotie rond Zwarte Piet. Hoe kan er nu gevaar uitgaan van een vrolijk dansend creatuur die naar kindjes zwaait en hen des nachts cadeautjes komt brengen? Vanwaar die recente haat tegen een figuur van wie de meeste mensen toch wel weten dat hij niet eens echt bestaat?

Beloning en straf

Zwarte Piet verschijnt tenslotte al vele honderden jaren in heel Europa. En nergens heeft de brave jongen ooit voor enig probleem gezorgd. Toen in de 13de eeuw leraren in Franse kloosterscholen zich verkleedden als de heilige Nicolaas, werden ze al begeleid door mensen met zwartgemaakte gezichten. Deze laatsten verpersoonlijkten de duivel en deelden zowel beloning als straf uit. En dat is nog steeds de functie van Zwarte Piet, met zijn cadeautjes en zijn roede… In de 13de eeuw was er overigens nog lang geen sprake van de trans-Atlantische slavernij waarmee Zwarte Piet tegenwoordig in verband wordt gebracht.

met racisme heeft het absoluut niets te maken

Over het zwart zijn van de onafscheidelijke vriend van de goede sint gaan enkele wijdverspreide theorieën de ronde. Ofwel was hij een door de sint vrijgelaten Ethiopische slaaf, ofwel een zwartgeblakerde duivel die van de sint verlossing kreeg. En tegenwoordig kent de schoorsteenvegertheorie veel aanhangers… Wat er ook van zij, met racisme heeft het absoluut niets te maken.

Waar Zwarte Piet in vroeger tijden getooid ging met dierenhuiden, ziet men hem nu in pakjes die doen denken aan de Zwitserse wachten in het Vaticaan. Maar hoe ver ik ook ben gaan zoeken in naslagwerken, ik heb de lijfwachten van de Paus nergens zien geboekstaafd staan als racisten.

Witte pietencampagne

Zwarte Piet werd trouwens een halve eeuw geleden ook al eens geconfronteerd met politieke correctheid. In Nederland hebben mei 68’ers toen een ‘witte pietencampagne’ gelanceerd. Dat had niets met racisme of discriminatie  te maken, zo gek konden zelfs de meest progressieve wietrokers en wereldvreemde provo’s het niet bedenken… toen was het om de kinderangst te verminderen.

Enerzijds is het uiteraard allemaal te gek om los te lopen, maar anderzijds is het bijzonder onrustwekkend. In naam van zogenaamde ‘tolerantie’ worden eeuwenoude tradities aangevallen omdat er altijd wel een ‘minderheid’ is die zich gediscrimineerd of beledigd zou kunnen voelen. Als dit zo doorgaat,  komen we stilaan op het punt waarop hier zowat alle culturen thuis zijn — behalve de onze. Dat heeft niets met tolerantie te maken, maar alles met zelfhaat.

Met het Vlaams Belang zullen we ons steeds tegen deze waanzin verzetten. Begin deze maand zijn we met deze boodschap tevens gestart met een petitie op beschermonzetradities.be. Op enkele dagen tijd tekenden al meer dan 12 000 mensen die oproep. Laat ons hopen op een sinus-beweging, zodat de slinger weer naar de andere kant overslaat. Dat het sprookjesachtige kinderfeest in al zijn glorie ongeschonden uit deze vreselijke correcte tijden kan opstaan en zich volledig mag herstellen van deze cultuurmarxistische aanval.