Vlaamse vrienden, senioren,

Jullie zijn ware kinderen van Vikings, want jullie schreven met zovelen in voor onze BOOTTOCHT  dat we NU de inschrijvingen STOPZETTEN.

Dankbaar voor zoveel positieve reacties en gelijk onze excuses aan hen die naast de boot vielen, figuurlijk en letterlijk. Bij volgende gelegenheid bestellen we een vloot in plaats van een boot.

11 juli boodschap 2024

Vlaamse vrienden senioren,

Her en der ten lande komen rond 11 juli mensen samen voor een feestelijke herdenking van een gewonnen veldslag op de Groeningenkouter bij Kortrijk in 1302.

U weet dat uiteraard, u die voeling hebt met de Vlaamse Beweging en nog het vak geschiedenis kreeg op de schoolbanken, maar of uw kleinkinderen nog een benul hebben van waarom u en anderen een Leeuwenvlag uithangen is maar de vraag. 

Toch zullen naar jaarlijkse gewoonte de notabelen op 10 juli verzamelen in Kortrijk en daags nadien op ’t stadhuis van Brussel ontvangen worden. ’t Is immers feest.

Dat onze hoofdstad Brussel nu al jaren belabberd bestuurd wordt, dat in onze hoofdstad Brussel de taalwetten een vodje papier zijn, dat in onze hoofdstad Brussel de vervreemding – een  ware omvolking – de laatste Ketjes wegjagen, dat in onze hoofdstad Brussel drug- en andere bendes straten en wijken controleren zal in die toespraken niet te horen zijn. Waarom ook?

Moet men voor die ene dag in ’t jaar dat we dit Brabants stadhuis als het onze mogen beschouwen, benoemen wat men de 364 andere dagen van ’t jaar evengoed onbenoemd laat?

Zou niet netjes zijn, want deze elfde juli zijn we hier gedulde bezoekers. Voor de lieve vrede toegelaten. En ’t komt op de beeldbuis, dus doet de burgemeester een proper hemd, de voorzitster van ’t Vlaams Parlement een nieuw kleedje aan en glimlacht iedereen en klapt braaf in de handjes omdat we beleefd zijn en proper op ons eigen. Vooral zij die intussen denken: “Sale Flamand”.

Niets tegen een feestje, ik ben de eerste om zich te melden. Maar dan moet er wel iets te vieren zijn. ’t Hoeft niet veel te zijn, maar wel iets. Dit jaar, Vlaamse vrienden, zou ik niet weten wat er op 11 juli te vieren valt.

Wat de politiek betreft krijgen we in Vlaanderen de voortzetting van een beleid dat, misschien op enkele komma’s na, weinig zal verschillen van dat van de vorige jaren.

De Vlamingen hebben, lijdzaam als ze zijn, gekozen voor de keten om de hals welke ze beschouwen als een sieraad. In een normaal werkende democratie zou een coalitie van partijen die voor de meeste problemen zowat dezelfde oplossingen voorstaan een logische mogelijkheid zijn. Zo niet in Vlaanderen.

Twee verliezers die om een regering te kunnen vormen een partij erbij nemen waar ze – moest men nog principes hebben – politieke tegenstander van zijn.

Maar principes is iets voor idealisten als wij, niet voor machtspolitici.

Is er geen reden voor een feestje op partijpolitiek vlak, misschien is die er dan wel op vlak van de evolutie van de Vlaamse Beweging. Met alle respect voor wie zich op welk vlak ook hiervoor inzet doch enkel ‘overleven’ is echt niet voldoende voor een feestje. En dat ‘overleven” mag je letterlijk opvatten: op de enkele manifestaties die in de loop van ’t voorbije jaar plaatshadden zag ik vooral “grijs, zo zelden blauw, van ’t Noordzeestrand tot Haspengouw”. En dan heb ik het niet over de lucht maar over de kleur van het hoofdhaar van de aanwezigen.

De bevolking vergrijst en met haar de Vlaamse Beweging.

Het is ook niet gemakkelijk om, naast de twee V-partijen die wel nog jeugd aanspreken, nog jongeren bereid te vinden om zich “Voor outer en heerd” in te zetten. De individualisering, in de hand gewerkt door moderne, hedendaagse  communicatietechnieken, neemt hand over hand toe. De rijkdom van onderlinge verbanden via groepsvorming is aan ’t verdwijnen.

Zo moesten we vernemen dat jeugdhuizen hun werking moeten stopzetten bij gebrek aan vrijwilligers, ’t is dus zeker niet enkel de Vlaamse Beweging die met bloedarmoede te maken krijgt.

Het is mijn stelligste overtuiging dat de Vlaamse Beweging met zaalmanifestaties – ik maak graag een uitzondering voor het Vlaams-Nationaal Zangfeest – niet echt potten kan breken, daar het maar al te vaak preken is voor eigen kerk. Daarentegen geloof ik dat het uitrollen van activiteiten op het terrein – en dat hoeft niet telkens spectaculair te zijn – de kans biedt dat mensen, jong en jong-van-hart, elkaar ontmoeten en er een ‘beweging” kan ontstaan. Zoals wij als Seniorenforum ook mensen samenbrengen. Misschien dat de komende 11 juli-vieringen hiertoe een aanzet zijn.

“In aanloop naar de Franse parlementsverkiezingen stelde Macron aan de Fransen de vraag: “In welk Frankrijk willen we leven”.

Vlaamse vrienden, ik wil die vraag tot de mijne maken:: “In welk Vlaanderen willen we leven?”.

Mijn actueel antwoord is: in een Vlaanderen waarin de Vlaamse Beweging verjongt, want ’t is hoognodig. En een Vlaanderen waarin men stopt met de mening van één miljoen Vlamingen te negeren.

Dirk Van Onckelen, voorzitter Seniorenforum regio Antwerpen

17 / 7 10.00 u

SCHELDETOCHT met B. VALKENIERS

Steenplein ANTWERPEN

€ 16

VOLZET VOLZET