Wellicht stond een groot deel van de tegenstanders van het Vlaams canonconcept in december 2019 te betogen voor het Vlaams Parlement. Vlaanderen moest guller zijn met subsidies, was de teneur. Het grootste deel van het cultuurwereldje wil niet weten van Vlaanderen, de weinige witte merels die daar anders over denken, komen gewoon niet aan de bak. Vlaanderen is alleen maar goed om centen uit te delen, veel centen….

Het is immers overduidelijk dat de tegenstander van de canon niet zozeer een probleem hebben met het canonconcept zelf, maar wel met de Vlaamse invalshoek. De Canon van Vlaanderen, dat een overzicht wil bieden van gebeurtenissen, figuren en kunstwerken die een bijzondere betekenis bezitten voor de Vlaamse samenleving van vandaag, hebben ze niet eens gezien. Het is trouwens opvallend dat de mensen met de grootste aversie voor dat Vlaams aspect vaak geen problemen hebben met het Belgiëgevoel.’

Geruststellend voor de voorstanders is dat ‘professor’ Bruno De Wever, broer van, de canon niet ziet zitten. Als hij het afbreekt, dan zal het wel zeer goed worden.

RVW