Door Peter Logghe

…Die werden op hun wenken voorzien. Vooreerst was er Rik Van Cauwelaert in De Tijd (Paleis der Natie) die het had over een wetsontwerp dat de Vivaldi-coalitie er nog ‘stoemelings’ wil doorjagen. “Het wetsontwerp van de regering, dat volgende week een tweede lezing krijgt, versoepelt de taalvereisten geen klein beetje in het nochtans bij wet tweetalige Brussel. Als dit ontwerp wordt goedgekeurd, moeten magistraten die tot korpschefs worden benoemd niet langer volledig tweetalig zijn. In het verleden werd die tweetaligheid vastgesteld door een grondig mondeling en schriftelijk examen. Voortaan volstaat de ‘functionele tweetaligheid’.

Niemand kan met zekerheid zeggen wat ‘functionele tweetaligheid’ of de ‘functionele kennis van de andere huistaal’ inhoudt (…)

‘We weten allemaal wat die functionele taalkennis in de praktijk zal betekenen’, zegt Dirk Van Overloop, voorzitter van de Nederlandstalige Vereniging van Magistraten (NVM), die zijn scepsis over het voorliggende wetsontwerp aan de Justitiecommissie overmaakte. De praktijk wijst uit dat het begrijpend lezen van het telefoonboek van Gent of dat van Luik kennelijk al volstaat om die ‘functionele kennis’ van de andere landstaal aan te tonen.

Dit wetsontwerp is dan ook gesneden op de maat van de veelbesproken herbenoeming van de Franstalige Laurence Massart tot eerste voorzitter van het Brussels hof van beroep. Zij is chemisch vrij van elke kennis van het Nederlands. Wat problematisch is, omdat niet alleen Brussel maar ook Vlaams-Brabant deel is van het rechtsgebied van het Brussels hof van beroep.

Bij de ondertekening van haar aanstelling door minister van Justitie Koen Geens (CD&V) in 2019 stond in de motivatie van het besluit dat Massart zich zou toeleggen op de studie van het Nederlands. ‘Haar intelligentie, aanpassingsvermogen en inzet’ hadden de Franstalige commissieleden van de Hoge Raad van Justitie ervan overtuigd dat zij die uitdaging aankon. Haar inzet blijkt niet uit de manier waarop ze de voorbije 5 jaar haar korps leidde. Want het Brusselse hof van beroep bleef, op basis van de werklastmeting en met een personeelstekort dat niet groter is dan elders, het meest problematische korps van heel België, met veruit de meeste achterstand.

Massarts herbenoeming werd aanvankelijk geblokkeerd door toenmalig minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open VLD). Maar Massart begon een procedure bij de Raad van State en kreeg gelijk. Bij haar herbenoeming door huidig minister van Justitie Paul Van Tighelt (Open VLD) op 17 maart was van Nederlandse lessen geen sprake meer.” Aldus Van Cauwelaert vandaag in De Tijd.

Dit is België 2024, dames en heren. Zo was België vroeger, zo is het vandaag en zo zal het altijd blijven. Als Paul Magnette, big boss van de socialisten en de échte baas van het land, vandaag in het interview met Isolde Van den Eynde in HLN zegt dat een staatshervorming voor hem ‘onmogelijk’ is, dat moet het antwoord toch stilaan luiden: “Dan doeken we dit boeltje op, met of zonder de Walen”? Voor wetsontwerpen die de tweetaligheid van het stadsgewest Brussel onderuit halen, is wél een meerderheid (Hallo ‘Vlaamse’ christendemocraten, hallo ‘Vlaamse’ liberalen?), maar voor een staatshervorming niet? Zoveel alternatieven zijn er dan toch niet?