SF BRABANT bezocht de ABDIJ van AVERBODE

Het was voor velen een leerrijk weerzien met de abdij van Averbode. Een deel van de aanwezigen was in zijn/haar “jonge jaren” immers al te Averbode geweest: school- of familiereis. En Averbode was in onze jeugd een iconische naam. De jeugdtijdschriften Zonneland, Zonnekind, Vlaamse Filmpjes, e.a. werden er uitgegeven door “De Goede Pers”. In de “katholieke scholen” werden de ouders met zachte dwang aangemaand om hun kinderen op vermelde tijdschriften te abonneren. Wij groeiden er dus mee op. Het wat mysterieuze beeld van Averbode werd versterkt toen we als pubers werken van Ernest Claes als “De Witte” lazen. Daarin werd de abdij als een romantisch maar paternalistisch bastion van de toen nog sterke Kerk voorgesteld. Het was ook de tijd dat kloosterorden als de Norbertijnen nog bloeiden.

We paarden fysieke inspanning aan cultuur en startten met een boswandeling door de uitgestrekte bossen rond de abdij, eigendom van de abdij en/of de familie de Merode.  Vrij steile paden brachten ons “op en rond de Weefberg”, een beboste heuvel van ijzerzandsteen met zicht op de heuvels van het Hageland. Opmerkelijk de talrijke paddenstoelsoorten die nu bloeien en door iedereen met ontzag bekeken werden.

Enige lafenis en verkwikking was na de wandeling nodig en dat bracht ons op het terras van “Het Moment”, het abdijcafé, waar we lunchten. Er werd menige foto genomen om aan de komende generaties te bewijzen dat wij eind oktober in hemdsmouwen op een terras vertoefden. Deabdijwinkel kende veel belangstelling. Men kan er de abdijproducten bekomen: brood, kaas, bier, peperkoek, speculaas. Maar ook godsdienstige literatuur, likeuren enz.

Een bekwame gids begeleidde ons bij de hoofdmoot van het bezoek. De abdij werd in 1134 gesticht op initiatief van Arnold II, graaf van Loon. In de eerste helft van 16^de eeuw kende de abdij een bloeiperiode, teniet gedaan door de godsdienstoorlogen. Begin 17^de eeuw werd de abdij dan opnieuw opgebouwd op menselijk en materieel vlak. Sindsdien -wel nog onderbroken door de Franse revolutie- vormt de abdij een geestelijk en cultureel centrum voor de streek en ver daarbuiten. De prachtig gerestaureerde abdijkerk -een synthese van barok en gotiek- is het bezoeken waard. Een educatieve film waarin het dagelijks leven in de abdij werd belicht en de motivering van de paters om tot de orde toe te treden, sloot ons bezoek af. De abdij beschikt over een gastenkwartier en een bezinningscentrum.

“Alles stroomt, alles verandert”. Zo ook de abdij van Averbode en onze visie er op. De drukkerij werd verkocht; er blijft nog een uitgeverij over. Van de abdijgemeenschap blijft nog amper ¼ over t.o.v. de jaren ’50 en er zijn bovendien geen “blijvende”intredingen. De veeteelt activiteit van de abdij ligt onder vuur in het kader van stikstofakkoord. De streek wordt meer en meer volgebouwd.…. Wij blijven onze jeugdherinneringen aan Averbode koesteren maar zijn als realisten niet blind voor de nieuwe werkelijkheid.                                     

LM