Komt Ursula von der Leyen in nauwe (luxe) schoentjes?

We maken ons niet te veel illusies, maar men weet maar nooit.

Europese top-magistraten van justitie onderzoeken strafbare onregelmatigheden in verband met vaccinonderhandelingen tussen de voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen en de CEO van Pfizer.

Volgens een woordvoerder van het parket van Luik, hebben magistraten van het Europees Openbaar Ministerie (EPPO) de afgelopen maanden het onderzoek naar von der Leyen overgenomen van de Belgische openbare aanklagers. De aanklachten zijn niet min: “inmenging in openbare functies, vernietiging van SMS, corruptie en belangenverstrengeling.”

Hoewel EPPO’s aanklagers vermeende strafbare feiten onderzoeken, is er nog niemand officieel aangeklaagd in verband met deze zaak. Voor zover het niet echt zwart op wit bewezen staat, gaan die topkaders elkaar geen pijn doen natuurlijk.

Het onderzoek werd oorspronkelijk geopend door de Belgische gerechtelijke autoriteiten in de stad Luik begin 2023 na een strafklacht ingediend door de lokale lobbyist Frédéric Baldan. Later sloten de Hongaarse en Poolse regeringen zich bij hem aan – hoewel de laatste bezig is haar klacht in te trekken na de verkiezingsoverwinning van een pro-EU-regering onder leiding van Donald Tusk, vertelde een Poolse regeringswoordvoerder.  Van Tusk hadden we niets anders verwacht.

Klacht

De klacht van Baldan ging o.m. over een vermeende uitwisseling van sms-berichten tussen von der Leyen en Pfizer-baas Albert Bourla in de aanloop naar de grootste vaccindeal van de EU op het hoogtepunt van de Covid-19 pandemie, in een affaire die de naam “Pfizergate” kreeg.

Frédéric Baldan, een professionele lobbyist die geaccrediteerd is bij de Europese instellingen, beschuldigde Ursula von der Leyen er ook van de Belgische overheidsfinanciën te schaden door het contract van 35 miljard euro voor de levering van 1,8 miljard doses vaccin aan tien lidstaten, waaronder België, te ondertekenen.

De geleverde hoeveelheden vaccins overschreden uiteindelijk ruimschoots de behoeften van de ondertekenende landen en hadden een verlammende invloed op de financiën van deze landen, aldus de aanklager. Een deel van dit overschot werd via ontwikkelingshulp aan andere landen geschonken.