Daar zijn ze weer met idiote voorstellen

Op vraag van het politiekcorrecte Zweden, dat heeft opgeroepen tot een verbod op lood in de EU,  zou het wel eens kunnen dat de glasramen in onze historische gebouwen en kathedralen niet meer gerestaureerd, kunnen worden. Het creëren van nieuwe glasramen evenmin,  waardoor de vaklui in glas-in-lood hun job verliezen.

Glas-in-loodramen zijn over de hele wereld te bewonderen, van Vladivostok tot in Gibraltar. Stel u voor dat een stad als Brugge, met al zijn historische gebouwen, het slachtoffer wordt van deze waanzinnige maatregel. Ander voorbeeld: in de Basiliek van Koekelberg waren onlangs vandalen aan het werk. Ze vonden er plezier in om verschillende glasramen in te gooien. Deze zouden niet meer in hun oorspronkelijke staat gerestaureerd kunnen worden.

De ambachtsman werkt met glas vooral voor creaties, creaties die sinds de Middeleeuwen op een ander materiaal zijn gebaseerd: lood. Het is een materiaal dat zowel zeer flexibel is als redelijk resistent in de tijd (een glas-in-loodraam zou volgens experten slechts om de 100-150 jaar gerestaureerd hoeven te worden), dat met een mes kan worden gesneden en dat kan worden aangepast aan verschillende glasdiktes. Het maakt deel uit van de artistieke creatie om de breedte van het lood te kiezen. Afhankelijk van de breedte, krijg je heel verschillende grafische effecten.”

Het eventueel verbod op lood wordt een onmogelijk vooruitzicht voor glas-in-lood ambachtslieden. “Als het verboden wordt, kan ik geen glas-in-lood meer maken,” zegt een vakman categorisch, In de creatie is het afgelopen en het restaureren van ons historisch patrimonium wordt daarbij ook onmogelijk.

Jean Mône, voorzitter van de Franse Chambre Syndicale du Vitrail, zegt het niet anders: “Glas-in-lood is onze geschiedenis. En doorgaan met het maken van glas-in-lood ramen is het erfgoed van morgen creëren. Als we vandaag geen glas-in-lood meer kunnen maken, is er over 500 jaar niets meer over.” Dus probeert de beroepsorganisatie sinds 2018 de instellingen op deze kwestie te wijzen en organiseert ze zich (door bijvoorbeeld de krachten te bundelen met de glas- en kristalfederatie) om haar zaak beter te verdedigen. “De wereld van gebrandschilderd glas is een kleine wereld.. In ons geval telt een zeer grote werkplaats een twintigtal mensen. Het is geen fabriek met 500 mensen. Vergeleken met andere sectoren, is het gebruik van lood voor glasramen, verwaarloosbaar. Een druppel op een hete plaat, die toch dreigt te verdwijnen als de ecofascisten van de EU hun wil kunnen opleggen.

Wees eens normaal aub, dames en heren EU’ers

RVW