Jurgen Ceder kapittelt Van der Straeten over energiebeleid:

“Over een paar dingen zijn vriend en vijand het eens. Van der Straeten is slim en
snel. Ze is een doorbijter met een gigantische dossierkennis en een hoog EQ.”
Knack spaarde in 2020 de lof niet voor de groene minister van Energie. Het
optimisme is voorbarig gebleken, om het zacht uit te drukken. De “gigantische
dossierkennis” bleek van weinig waarde bij een beleid dat niet door de
werkelijke noden, maar door dogmatiek werd gestuurd. En alle uitspraken van
Tinne Van der Straeten wijzen net op een abnormaal laag EQ: haar
communicatie is vaak nog zwakker dan haar beleid.
De kernuitstap brengt niet de minste onzekerheid mee over de bevoorrading,
beweerde de Energieminister van Groen nog in december, toen ze haar rapport over
de sluiting van de kerncentrales voorstelde.
“Energiebeheer is geen crisisbeheer”, zei ze toen ook zelfverzekerd, waarmee ze
bedoelde dat haar beleid op de lange termijn is gericht. Haar plannen overleefden
zelfs de korte termijn niet. De regering zag zich verplicht om Doel 4 en Tihange 3
open te houden en sinds deze week wordt binnen de meerderheid zelfs openlijk
nagedacht om hetzelfde te doen met Doel 3.
Los van de realiteit
Toen Van der Straeten, na maanden van hardnekkig vastklampen aan de kernuitstap,
in een televisiestudio ging beweren dat de twee jongste kerncentrales werden
verlengd op háár initiatief, ging hoongelach op. Johan Vande Lanotte: “Ik viel
achterover. Dan neem je de mensen voor idioten.”
Ze doet wel vaker blufferige uitspraken die in schril contrast staan met de
werkelijkheid. Toen ze aankwam bij het kernkabinet waar moest beslist worden over
het verlichten van de energiefacturen, zei ze aan een journalist: “Kent u één complex
dossier van mij dat niet opgelost is?” Denkt ze écht dat ze het energieprobleem heeft
opgelost van gezinnen die al 1.000 euro voorschot per maand moeten betalen of van
bedrijven die een deel van hun productie stilleggen?
Amateurisme
De opmerkelijkste blunder van Van der Straeten kwam begin deze maand. Ze kwam
terug van de vergadering van de Europese ministers van Energie met de boodschap
dat daar een afspraak was gemaakt over een Europees plafond voor energieprijzen.
Meer zelfs, ze liep de pers af om te vertellen dat zij hoogstpersoonlijk dat akkoord
had afgedwongen. Die afspraak bleek achteraf alleen in het hoofd van de groene
minister te bestaan. Europa overweegt hoogstens een maximumprijs voor Russisch
gas (9 procent van de import) en zelfs dat zal er mogelijk niet komen. Mogen we
stilaan een patroon ontwaren in de misstappen? In de pers wordt vaak het beeld
geschetst van Van der Straeten als een technocrate die alleen wat zwak
communiceert. Wat ze zegt en doet schreeuwt echter amateurisme en groene
dogmatiek uit. Ligt het aan Van der Straeten of de wereldvreemde ideologie die ze
belijdt? Het voorzorgsprincipe – dat groenen trouwens nauw aan het hart ligt – zegt in
ieder geval dat we nooit nog het energiebeleid in groene handen mogen geven. Je kan
net zo goed de brandveiligheid toevertrouwen aan een pyromaan