Vlaamse vrienden, senioren in het bijzonder,

We zijn niet te beroerd om toe te geven dat het aantal beperkende maatregelen welke nu al zeven weken van kracht zijn, groter onheil waarschijnlijk hebben afgewend en dat voor wie gezond van lijf en leden is de voorbije weken best draaglijk waren, het gemis van wederzijds familiebezoek buiten beschouwing gelaten.

Doch altijd weer slagen onze ‘beleidsvoerders’ (sic) erin om in de eigen voet te schieten, zo vaak op rij dat ze al lang niet meer rechtop staan. Ware het niet dat ze leunden tegen door de “staatspartijen” ondersteunde “volmachten”… ze vielen om.

Het persmoment na de “veiligheidsraad” van vrijdag jongstleden was van een niet eerder geziene kleuterigheid, ging totaal de mist in zodat op het eind – voor wie de moeite nog nam te blijven kijken omdat heel die slechte poppenkast rechtsreeks op de kijkbuis werd gebracht – de burger elke houvast ergens onderweg verloren had. En dit is geen “accident des parcours”; dit is gewoon het etaleren van de onbekwaamheid welke dit ‘noodkabinet’ en haar Vlaamse vazalregering kenmerkt.

We weten dat we hiermee van ons voornemen om van deze “tekens” geen politieke pamfletten te maken afwijken, maar “nood breekt wet”.

Als we als senioren worden overgeleverd als Sneeuwwitje aan de boze stiefmoeder (Wilmès hoeft niet te panikeren: als acteurs politici kunnen worden kan het omgekeerde ook. De rol van “koningin van Onderland” is haar op het lijf geschreven!), dan is het onze plicht om ons te laten horen.

Wij, senioren, werden vanaf dag één als ware we allen wilsonbekwamen ongewenst betutteld. De bemoeizucht kende geen grenzen: “Blijf in uw kot”… enkel de hond heeft een kot, u en ik een woning. En blijf weg van de kust, ga niet naar de Ardennen, rust niet op een bank… Hou kleinkinderen weg van grootouders…

En heb je het ‘geluk’ in een rusthuis te verblijven  dan zit je nu al weken in “eenzame opsluiting”: als straf voor een dienstbaar leven kan dat tellen.

Actueel is het onvermogen van onze “leiders” (sic) om in voldoende aantallen mondmaskers ter beschikking te stellen, waar deze in de buurlanden gewoon vrij verkrijgbaar zijn. “Naai ze zelf.” is nu het advies.

Ach, stop! Van klagen en zagen is nog geen mens beter geworden maar dat moest even van de lever. Met excuses.

Vanzelfsprekend is deze klaagzang geen klacht tegenover die mensen die nu al zeven weken zich voor 100% inzetten voor hun medemens. Of ze nu het wit, dan wel het blauw, dan wel het oranje (van de stads- en havendiensten) dragen, onze winkelkar ontsmetten, de rekken aanvullen, de pakketjes thuis komen afleveren… aan allen zonder voorbehoud: “nen dikke merci!” zoals we in Antwerpen zeggen.

Vlaamse vrienden, senioren,

Vrijdag is het 1 mei: “feest van de arbeid”. Vorig jaar verzamelden we bij het “havenmeisje” op de Scheldekaaien. ’t Zonnetje scheen. Fijne herinnering aan de toespraken van o a Elke en Anke, maar vooral aan het samenzijn.

Samenkomen zit er voorlopig nog niet in: we zullen geduld moeten oefenen. Wellicht nog veel geduld en dan nog is het de vraag wat kan en niet kan.

Er zijn onder ons nogal wat vaste gasten van de maandelijkse etentjes in Van Maerlant: ook dat van eind mei zal niet kunnen doorgaan. Men zegge het voort!

Ook het geplande “brunchgesprek” met Dominiek Sneppe, voorzien op 14 juni, gaan we moeten uitstellen. Jammer maar helaas.

Maar er is, eindelijk, goed nieuws. Het is toegestaan om samen met anderen, maar voorlopig beperkt tot vier personen, te wandelen en te fietsen. Afstand houden blijft de boodschap. Men zal wellicht niet langer een GAS-boete uitschrijven als je op een bank rust en er zelfs een broodje eet of een glas drinkt. Wie zich aangesproken voelt spreekt onderling af. Ook goed om weten is dat u met de auto te verplaatsen om elders te gaan wandelen weer toegelaten is, dat maakt afspreken wellicht gemakkelijker.

Inspelend op dat meer individueel of in beperkte kring (geruchten spreken van groepen tot 10 personen, binnenkort) “bezig zijn” zullen we, kaderend in “Salon Toverberg”, enkele stadswandelingen in brochure uitgeven. Een eerste “Sprekende beelden” (een wandeling langs standbeelden van schrijvers in de binnenstad) is in voorbereiding, daar komen we in een van de volgende tekens op terug. Iets om naar uit te kijken.

Ik heb een sterk vermoeden dat aan de “infoloketten” in uw gemeente- of districts-huis ook interessante wandel- en fietskaarten kunnen aangekocht worden. Ga naar buiten, informeer u en ontdek, want mogelijks valt er wat nieuws te ontdekken.

Tot slot willen we jullie danken voor alle bemoedigende commentaren op deze “tekens”. U bent een geacht publiek. Blijf dat gerust doen, het adres is nog steeds en nog heel lang: seniorenforumantwerpen@telenet.be .

Tot volgende week, hopelijk allen in goede gezondheid!

Hou corona buiten!

Namens de stuurgroep van Seniorenforum Antwerpen,

Dirk Van Onckelen, voorzitter.